Z początkiem lat 90-tych czyniliśmy próby unaocznienia władzom regionu, że w nowej rzeczywistości koniecznym jest zadbanie na terenie Zakopanego o zagadnienia informacyjno-reklamowe. Przypomnieliśmy, iż ostatni plastyk miejski opuścił Zakopane w 1980 roku i że spraw tych nie można pozostawić samopas.

Z czasem, w 1995 roku wręczyliśmy program działań, które wypadałoby podjąć i to wręcz natychmiast. Podziękowano nam za inicjatywę, nasze wytyczne wylądowały w szufladzie i na tym się skończyło.

Niedługo później próbowaliśmy szczęścia publikując w lokalnej prasie cykl „Projektant donosi”. Pierwszy odcinek dotyczył bilboardu z reklamą Fiata Punto ustawionego na Lipkach, w jednym z najładniejszych miejsc spacerowo widokowych Zakopanego.

Pisaliśmy tam między innymi: „Ostatnie lata stworzyły sytuację, w której każdy kto potrafi utrzymać ołówek w ręku, czy pędzel, decyduje o wyglądzie i funkcjach składowych miasta. Zagadnienia 'rozwiązują się' w sposób przypadkowy, nieprofesjonalny i nieskoordynowany. Idą w kierunku wyrywkowych, prywatnych interesów i jarmarcznego obrazu miasta”.

Tamte sformułowania nie straciły nic na aktualności, poza jedynym faktem dotyczącym narzędzi; ołówek i pędzel zastąpiono komputerem.

Minęło kilkanaście lat, a tendencja dowolności ugruntowała się na dobre. Budynki, ulice i dojazdowe drogi przybrały współczesny, „rodzimy i demokratyczny” wygląd. Coraz więcej wolnej przestrzeni wypełnia się reklamami. Natomiast fakt, iż bałagan zaczyna się w drogowym oznakowaniu, w brakach podstawowych informacji, nikogo nie dziwi. Może poza niektórymi przyjezdnymi, którzy na Podtatrze przyjeżdżają odpocząć, a których informacyjny bałagan drażni coraz bardziej.

Kolejni włodarze Zakopanego i Podtatrza nie przejęli się tym co się dzieje w kwestiach informacyjno-reklamowych. Przypadkowość opanowuje ulice Zakopanego i to zarówno z powodu braku rzetelnej informacji, jak i z powodu zalewu bylejakością. I praktycznie dotyczy to każdej ulicy. Zarówno zabudowań współczesnych, jak i tych o charakterze regionalnym, ba nawet zabytkowych.

Więc czym jest krajobraz? I to zarówno ten przyrodniczy, jak i zurbanizowany, dotyczący architektury współczesnej, regionalnej, czy zabytkowej?

Krajobraz jest po prostu bogactwem naturalnym. Tak! Jedne regiony mają złoża węgla, siarki, inne dysponują wodami leczniczymi, jeszcze inne bogactwem fauny i flory, a jeszcze inne krajobrazem. Niestety niektórym wciąż trudno to zrozumieć. Czas mija, a Zakopane i Podtatrze „stroi się jeno” w fałszywe piórka...

I na koniec refleksja. Jak dotąd z omawianych tu zagadnień nic się nam nie udało, poza jednym. Poza powstaniem zapisu w Strategii Zrównoważonego Rozwoju Miasta Zakopane. W punkcie „Poprawa systemu informacyjnego w ramach komunikacji wewnątrz miasta” działanie do wykonania brzmi:
System komunikacji wizualnej miasta, Podtatrza, Euroregionu Tatry:

- baza informacyjna,

- system informacji turystycznej i publicznej,

- program promocji regionu,

- ochrona krajobrazu przyrodniczego, zurbanizowanego i kulturowego.

Zapis choć powstał i obejmuje istotę rzeczy, to na dziś jest martwy,...

Nie wskóraliśmy nic. Ani rozlicznymi wykładami, ani wystawami, jak przykładowo: „Żeby znak był znakiem” (Stara Polana - Zakopane oraz Miejski Ośrodek Kultury - Nowy Targ 2002) czy „Znaczenie znaku” (Miejska Galeria Sztuki - Zakopane 2004).

Nie udało się nam nikogo przekonać w sprawach konieczności uporządkowania informacji w Zakopanem, w Powiecie Tatrzańskim i dalej na całym Podtatrzu, w Euroregionie, jako jeden wzorcowy system służący turyście przyjeżdżającemu w krainę otoczoną czterema Parkami Narodowymi, w krainę będącą perłą polskiej turystyki oraz kultury...