Chyba każdemu wiadomo, iż znaki opracowane na potrzeby oznakowania dróg powinny być jednakowe ze względu na łatwą ich identyfikację. Po prostu są czymś znanym i jeżeli znajdą się w polu widzenia kierowcy, natychmiast są dostrzegane, identyfikowane, a zarazem ich znaczenie odbierane.

Kolor czerwony jest bez wątpienia kolorem przyciągajacym uwagę, a do tego w porze dnia jest łatwo dostrzegany wśród większości kolorów z otoczenia drogi.

Pomysł jego w wprowadzenia do znaku informacyjnego „parking” (D-18), a więc zastąpienie nim niebieskiego i zestawienie z białym, miało zapewne na celu przyciągnięcie uwagi kierowców. I to zarówno poprzez kolor, jak i również poprzez swoją oryginalność.

Zaskakiwanie nietypowością znaku to tylko jedna z przyczyn ingerencji w kolorystykę znaków. Napotykamy również na przypadki, gdy kolory znaków sa przyporządkowane kolorystyce firmy. Przykładowo centrum handlowe, które na swoje firmowe barwy przyjęło zieleń, kreuje również oznakowanie parkingów w barwie zieleni (zdjęcie poniżej).

Jednak chyba największa ilość odstępstw w kolorystyce znaków od wzorów oryginalnych wynika z przypadku. A to brakowało farby w odpowiednim kolorze do wymalowania znaku, a to malujący nie dostrzegł różnicy - bo farbę kupował „z pamięci”, a fakt, iż niebieski może mieć przeróżne odcienie nie ma dla niego znaczenia. Może się też zdarzyć , iż malowanie znaku powierzono częściowemu daltoniście, który wielu kolorystycznych różnorodności nie dostrzega. Wizualne konsekwencji takich przypadków mogą być rozmaite.

Również powodów w stosowaniu zmian w kolorystyce może być wiele. Do niezbyt rzadkich należą przypadki, gdy autor znaku nieświadomie zamienia kolor znaku z tłem (zamiast białe P na niebieskim - niebieskie P na białym). Zobacz też rozdział   „Odwracanki”  .

Problem jednak powstaje, gdy zmiany w kolorach wprowadzają profesjonalne firmy trudniące się oznakowaniem dróg. Niewłaściwie dobrana specjalistyczna folia przekłamuje nieco wizualny sens znaku. Do takich przykładów należą niejednokrotnie tablice miejscowości, gdzie zieleń użyta w znaku bywa nietypowa, zbyt ciemna (poniżej po lewej).

Istotne różnice przy stosowaniu kolorów dla znaków drogowych dotyczą nie tylko powyżej omawianych przykładów, a więc znaków informacyjnych, czy oznaczających miejscowości. Mamy do czynienia także z różnymi odcieniami brązu przy znakach turystycznych i z różnymi kolorami tła przy innych znakach, w tym przy niekonwencjonalnych.

Zdarza się również, iż ta sama sytuacja bywa oznakowana nieco odmiennie. Poniżej przykład „tabliczki wskazującej miejsce wyjazdu pojazdów uprzywilejowanych wskazanych na tabliczce” (T-16), gdzie napis „STRAŻ” namalowano w kontrze. Raz umieszczono biały napis na tle czerwonym, a raz czerwony ma białym. Zabawne jest to, iż znaki te stoją przed wyjazdem z tego samego budynku straży pożarnej i oddalone są od siebie zaledwie o sto metrów, choć jeden z nich znajduje się przy drodze od strony południowej, a drugi od północnej.

Opisane powyżej przykłady zmiany kolorów może nie byłyby tak istotne, gdyby nie natłok wszelkiego rodzaju informacji i reklam pojawiających się przy naszych drogach i ulicach, a które w dużej mierze ingerują w czytelność oznakowania. Więc tym bardziej swawolność kolorystyki w znakach podłącza się niejako do bałaganu informacyjnego o znaczeniu reklamowym, w dużej mierze rozpraszającym uwagę kierowcy.

[luty 2007]

  następny... 

© Copyright 2004 - 2008, Z peryskopu projektanta - www.znakidrogowe.eu
Wszelkie prawa zastrzeżone.
Przy wykorzystywaniu materiałów wymagane jest podanie źródła i poinformowanie portalu www.znakidrogowe.eu.