(13.10.2008) Anna Karpiel: "Schronisko PTTK im. Stanisława Staszica nad Morskim Okiem w sobotę hucznie obchodziło 100-lecie istnienia. Jubileusz uświetnił rozgrywający się w czasie drogi do Morskiego Oka oraz  w samym schronisku plenerowy spektakl Teatru Witkacego, który przywołał historię oraz atmosferę tego niezwykłego miejsca.
Morskie Oko tłumnie w tym dniu odwiedzili ludzie od wielu lat związani i zaprzyjaźnieni ze schroniskiem - obecni i byli pracownicy, przewodnicy tatrzańscy, toprowcy, leśnicy, turyści, członkowie PTTK, a także wicemarszałek województwa małopolskiego Leszek Zegzda oraz przedstawiciele lokalnych władz. Wszystkich gościła gospodyni  Maria Łapińska, której rodzina już od 63 lat opiekuje się schroniskiem.
Położone u stóp najwyższego szczytu Tatr Polskich - Rysów schronisko ma swoją wieloletnią i ciekawą historię. Pierwsze wzmianki o schronie dla gości nad Morskim Okiem pochodzą z 1823 roku. Obecne schronisko - oczywiście wielokrotnie modernizowane - zbudowano w 1908 roku. Są to właściwie dwa schroniska - "nowe" na morenie i "stare" nieco poniżej placyku kończącego drogę dojazdową.
Trudno wymienić wszystkich wybitnych gości schroniska - przedstawicieli świata kultury, nauki, polityki, zarówno z Polski jak i z zagranicy. W 1997 roku w czasie jednej ze swych pielgrzymek do Polski, był tu Jan Paweł II, później Karol książę Walii, a ostatnio zdobywca Mt. Everest Sir Edmund Hillary.
Od blisko 60 lat z tym miejscem związane jest nazwisko Łapińskich. Czesław Łapiński - jeden z najwybitniejszych polskich taterników  i jego żona Wanda  prowadzili schronisko przez kilkadziesiąt lat. Potem schronisko przejął ich syn Wojtek, a po jego śmierci - żona Maria.
Schronisko od 100 lat nieprzerwanie przyjmuje turystów, a obecnie jest ono najbardziej obleganym i popularnym miejscem - corocznie przewija się przez nie prawie milion osób. Trzeba zaznaczyć, że dzisiejsze schronisko to w pełni nowoczesny obiekt. Jest tu 35 miejsc noclegowych w pokojach 3-6-osobowych i zbiorowe sale dla turystów z własnym śpiworem. Jednak atmosfera i widoki są tu od wielu lat tak samo niezwykłe, dlatego osób zauroczonych tym miejscem na pewno będzie przybywać."

Foto-relacja (zdjęcia Anna Karpiel):