(19.06.2006) W Kościele św. Krzyża w Zakopanem odbył się koncert Podhalańskiego Stowarzyszenia Śpiewaczego wraz z Gośćmi. Co roku Tatrzański Klub Niezależnych organizuje cykle koncertów, które odbywają się w zakopiańskich kościołach, muzeach i galeriach. Trzy lata temu koncerty były poświęcone Władysławowi hr. Zamoyskiemu (w 80. rocznicę śmierci), dwa lata temu Mieczysławowi Karłowiczowi, a w zeszłym roku - Bratu Albertowi, czyli Adamowi Chmielowskiemu (w 160. rocznicę urodzin). Tym razem bohaterem cyklu koncertów jest Bartuś Obrochta, ponieważ w tym roku przypada 80. rocznica jego śmierci. Wiosną i latem w Zakopanem występują orkiestry i chóry z USA, RPA, Anglii, Hiszpanii oraz kapele ze Słowacji i Polski.

Bartłomiej - Bartuś Obrochta, urodził się 15 sierpnia 1850 r. w Zakopanem.
Słynny skrzypek podhalański, który w młodych latach chodził po Tatrach z Janem (Gąsienicą) Krzeptowskim - Sabałą i Dr. Tytusem Chałubińskim. Był jednym z najlepszych muzykantów góralskich; muzyką jego interesował się m. in. Ignacy Paderewski i Karol Szymanowski, a melodie spisali Juliusz Zborowski, Adolf Chybiński i Stanisław Mierczyński.
Bartuś Obrochta był muzykiem bardzo wszechstronnym: grywał – podobno - jeszcze zbójnikowi Mateji, jego muzyka towarzyszyła wyprawom tatrzańskim Chałubińskiego, był cenionym najwyżej muzykantem weselnym, brał udział w przedstawieniach teatralnych, a nawet występował w pawilonie polskim na Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu w 1925 r. Jarosław Iwaszkiewicz wspominał, że słuchali go z zainteresowaniem Maurice Ravel i Francis Poulenc.
Nie musiał zresztą jeździć Bartuś Obrochtą do Paryża, by zetknąć się z wielkim światem muzycznym: to do niego, w Zakopanem, na korepetycje z muzycznej góralszczyzny przychodzili Kleczyński, Paderewski i Górski, wspomniani Mierczyński i Chybiński, i przede wszystkim Karol Szymanowski, który wprost z Bartusiowych skrzypiec brał nuty, utrwalone potem w partyturze baletu Harnasie.

Od roku około 1878 był przewodnikiem tatrzańskim, strażnikiem od ochrony kozic i świstaków, pracował przy budowie turystycznych ścieżek w Tatrach (np. w roku 1887 z Maciejem Sieczką umieścił pierwsze klamry na drodze z Wagi na Wysoką), później prowadził schronisko w Starej Roztoce.
W Tatrach został upamiętniony dwiema nazwami: Bartkowa Turnia i Bartkowa Przełączka w zachodniej grani Małego Ganku.
Bartuś Obrochta zakończył swój koncert dla świata i żywot górala poczciwego z 30 kwietnia na 1 maja 1926 r na ścieżce pod reglami, tak jak sobie wymarzył - bliżej Tatr niż zakopiańskiego gwaru. Własnie w tym miejscu 30 kwietnia br. ustawiono i poświęcono replikę kapliczki zaprojektowanej przez Karola Stryjeńskiego, która została ufundowana i wykonana przez Wojciecha Kukuca /potomka muzyka/ oraz Henryka Krzeptowskiego Bohaca.

Niedzielny koncert rozpoczęło otwarcie wystawy: "Bartuś Obrochta i jego rodzina", którą w kaplicy Brata Alberta będzie można oglądać do 20 lipca. Symbolicznego otwarcia dokonał Stanisław Obrochta.

Tego wieczoru zostały zaprezentowane:

– koncert "Góry, moje góry", trzy części sonaty opus 65. Feliksa Mendelsona - Bartholdy'ego w wykonaniu Tomasza Stachonia.

– następnie chwila poezji:
• "W Tatry" Władysława Ludwika Anczyca w interpretacji Adama Kitkowskiego
• "Śpiewakom Tatr" Władysława Sterlinga zaprezentowała Beata Denis Jastrzębska,
• Trzy utwory własnego autorstwa przedstawił Franek Bachleda Księdzularz, akompaniuje Wojciech Bonczyk.

– w repertuarze góralskim obejmującym pieśni, przyśpiewki, tańce Skalnego Podhala oraz Spisza usłyszeliśmy Chór Turliki, działający już od 9 lat jako Podhalańskie Stowarzyszenie Śpiewacze /w 1997 r. śpiewał Ojcu Św. JPII “Syćka se wom winszujemy”, a w maju żegnał spiewem Papieża B16/. Chórowi towarzyszyła kapela Andrzeja Obrochty Bartusia. Dyrygent Ewa Sterczyńska.

Foto-relacja (zdjęcia Monika i Marcin Szyndler):