(18.01.2008) Anna Karpiel: "18 stycznia 2008r. odbyło się Uroczyste Poświęcenie i Otwarcie Kolei Linowej na Kasprowy Wierch. W tym historycznym wydarzeniu uczestniczył prezydent Lech Kaczyński z małżonką. Prezydent przeciął wstęgę na peronie dolnej stacji w Kuźnicach. Następnie kolejkę poświęcił metropolita krakowski kardynał Stanisław Dziwisz.
Para prezydencka wraz z zaproszonymi na uroczystość gośćmi miała wjechać na szczyt Kasprowego Wierchu, jednak uniemożliwił to silny wiatr halny, którego prędkość  dochodziła na szczycie do 27 m/s. Kolejka, która najpierw wśród fajerwerków wjechała na peron, wywiozła gości jedynie na Myślenickie Turnie.

Otwarcie nowej zmodernizowanej kolejki było okazją do przypomnienia jej ponad 70-letniej historii. Już w 1934 r. Ministerstwo Komunikacji z inicjatywy Aleksandra Bobkowskiego zleciło wykonanie prac studialnych budowy kolei linowej w Tatrach. Decyzję o budowie kolejki linowej na Kasprowy Wierch podjęto w lipcu 1935 roku, a budowę rozpoczęto 1 sierpnia 1935. Termin jej zakończenia ustalono na koniec lutego 1936 roku.
Budowę prowadziła własnymi siłami specjalnie powołana spółka „Towarzystwo Budowy i Eksploatacji Kolei Linowej Zakopane (Kuźnice) – Kasprowy Wierch”, popularnie zwana „Linkolkasprowy”. Największymi udziałowcami były Polskie Koleje Państwowe (51%) i Stocznia Gdańska (35,5 %). Ponadto spółkę tworzyły Liga Popierania Turystyki, Polskie Biuro Podróży „Orbis” oraz Towarzystwo Krzewienia Narciarstwa. Kapitał zakładowy spółki wynosił początkowo 200 tys. zł, potem – 400 tys., na realizację inwestycji spółka zaciągnęła ok. 2,5 mln zł kredytu. Budową kierowali Medard Stadnicki i Borys Lange. Budynki stacyjne zaprojektowali Anna i Alaksander Kodelscy. Ogromne tempo budowy wymagało dobrej organizacji pracy i zatrudnieniu wielkiej liczby ludzi. W szczytowym okresie zatrudnionych było około 1000 osób z różnych stron Polski. Do Myślenickich Turni transportowano materiały budowlane samochodem. Transport na szczyt Kasprowego był o wiele trudniejszy: materiały budowlane i elementy konstrukcyjne wywożono najpierw furmankami na Halę Gąsienicową, a stamtąd na szczyt wynosili je na plecach robotnicy. Sprowadzono także koniki huculskie, przyzwyczajone do pracy w terenie górskim. Prac nie przerywano pomimo mrozów i opadów śniegu. Dzięki temu termin końcowy został dotrzymany. 26 lutego 1936 roku kolej ruszyła w pierwszy kurs z Kuźnic do Myślenickich Turni, a na Kasprowy Wierch pierwszy wagonik dojechał w niedzielę, 15 marca 1936 r., po 227 dniach budowy. W pierwszym roku eksploatacji na szczyt Kasprowego wjechało koleją 165.000 osób. Budowa ogółem kosztowała przeszło 3,5 mln przedwojennych złotych. Suma ta zwróciła się z dochodów już do 1939 roku. Kolej linowa na Kasprowy Wierch była pierwszym tego typu urządzeniem w Polsce i pierwszym w całych Tatrach. Jednym z pierwszych pasażerów kolejki był ówczesny prezydent Rzeczpospolitej Polskiej prof. Ignacy Mościcki. Niedługo potem powstał na Kasprowym wyciąg saniowy w Kotle Gąsienicowym.
Kolejka niewątpliwie przyczyniła się do rozwoju narciarstwa alpejskiego w kraju, a przede wszystkim umożliwiła milionom Polaków dotarcie do serca Tatr i podziwianie tatrzańskiej przyrody. W trzy lata później na Kasprowym odbyły się konkurencje alpejskie Narciarskich Mistrzostw Świata FIS 1939, powstały trasy zjazdowe: słynne FIS 1,FIS 2 i FIS 3, a kolejka wpisała się w historię Zakopanego, stając się od razu jedną z najważniejszych atrakcji "zimowej stolicy Polski". Wśród milionów osób, które w ciągu ponad 70 lat wjechały koleją na Kasprowy, jest także Ojciec Święty Jan Paweł II, który jako papież odbył tę podróż 6 czerwca 1997 roku.

Modernizacja. PKL już w latach 90-tych rozpoczęło działania dotyczące uzyskania pozwolenia na przebudowę starej, wyeksploatowanej kolei linowej Kasprowy Wierch.  Modernizacja była więc niezbędna, a jej zamierzony efekt to nie tylko zapewnienie większego komfortu turystom, ale także wprowadzenie rozwiązań bezpieczniejszych dla tatrzańskiej przyrody.
Do pokonania było jednak wiele trudności związanych z położeniem budynków i urządzeń kolejki na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego, a także w obszarze Natura 2000, który wyznaczono tam w 2006 r. Po kilkunastu latach rozmów z TPN-em i organizacjami ekologicznymi, po opracowaniu kilku raportów oddziaływania tej inwestycji na przyrodę i wygraniu sądowych procesów administracyjnych, udało się uzyskać warunki zabudowy, które były podstawą do ogłoszenia przetargu na przebudowę kolei. W lipcu 2006 roku PKL uzyskał prawomocne pozwolenie na budowę. Z uwagi na krótki czas wykonania prac budowlanych w trudnym terenie wysokogórskim inwestycję podzielono na etapy. I etap obejmował budowę fundamentów kolei. Cały czas przy współpracy wielu instytucji i placówek naukowych poszukiwano najlepszych rozwiązań, biorąc pod uwagę szczególne uwarunkowania przyrodnicze tej inwestycji. Opracowano m.in. metodę wykonania fundamentów i postawienia nowych podpór dokładnie w miejscach starych. Takie działanie ze strony PKL było podyktowane troską o zwiększenie bezpieczeństwa dla otaczającej przyrody. Etap I zakończył się zgodnie z planem, zostało wykonanych 5 fundamentów podpór i w sezonie zimowym 2006/2007 stara kolej była eksploatowana bez przeszkód.
II etap rozpoczął się w maju 2007 roku. Tym razem również kunszt inżynierski został wykorzystany do celów ochrony przyrody. W związku z dużymi ograniczeniami ze strony TPN dotyczącymi lotów śmigłowcami, firma Mostostal Czechowice opracowała unikatową technologię budowy nowych podpór Większość transportów wykonano starą koleją. W miesiącu październiku zostały zakończone prace budowlano – montażowe.
Zmieniona została cała technologia kolejki, napęd, układ sterowania, wymienione zostały podpory, liny i wagoniki, a nowa kolejka została przekazana do eksploatacji zgodnie z planem i 15 grudnia 2007 roku ruch pasażerski na odcinku Kuźnice - Kasprowy Wierch został wznowiony.
Obecnie, po modernizacji kolejki linowej, na Kasprowy Wierch można wyjechać nowoczesnym, komfortowym i przestronnym wagonem z panoramicznymi szybami zapewniającymi wspaniały widok na Tatry. Stacja górna kolejki znajduje się na wysokości 1959 m n.p.m. Długość trasy wynosi 4291,50 metra. Kolejka pokonuje 936 m różnicy poziomów, poruszając się po linie zawieszonej na 6 podporach ze stacją pośrednią na Myślenickich Turniach. Wagonik jedzie z szybkością 5 m/s, przewożąc jednorazowo maksymalnie 60 osób. Czas jazdy wynosi 12 minut."

Relacja wideo (528 kb/s):

Foto-relacja (zdjęcia Anna Karpiel):