(27.04.2009) Anna Karpiel-Semberecka: "W Miejskiej Galerii Sztuki zagościły fraszki i wiersze Jana Sztaudyngera, a oprócz nich także wystawa fotografii „Każda zmarszczka ma historię swą, każda rzeźbiona uśmiechem lub łzą”. W ten sposób w Zakopanem rozpoczęły się obchody 105-tej rocznicy urodzin poety i satyryka przez wiele lat związanego z naszym miastem. Jego poetycki dorobek pokrótce przybliżyli aktorzy Teatru Witakcego - Krzysztof Wnuk i Krzysztof Najbor przy muzycznym akompaniamencie Jerzego Chruścińskiego. Wystawę otworzyła dyrektor galerii Anna Zadziorko, naczelnik Wydziału Kultury i Popularyzacji Zakopanego Joanna Staszak wraz z wnuczka poety - Dorotą Sztaudynger-Zaczek.
Fotografie prezentowane na wystawie pochodzą ze zbiorów rodziny Sztaudyngerów, znajduje się wśród nich  zdjęcie pierwszego urodzonego w Polsce w 1815 r. Sztaudyngera.  Kolejni Sztaudyngerowie interesowali się genealogią i dzięki temu zachowało się pełne drzewo tej rodziny w jej polskiej linii. Pamiątki i fotografie uratowały się z pożogi wojennej. W 2004 r. na stulecie urodzin dziadka Muzeum Historii Fotografii w Krakowie postanowiło wykorzystać te zbiory i przygotowało tę wystawę, która od 2004 r. wędruje po Polsce. Fotografiom towarzyszy ekspozycja książek Jana Sztaudyngera wydanych za życia jak również po jego śmierci - wyjaśniała podczas wernisażu Dorota Sztaudynger-Zaczek.
Uroczystości zorganizował Urząd Miasta Zakopane, rodzina poety, Tatrzańskie Centrum Kultury i Sportu „Jutrzenka” oraz Miejska Galeria Sztuki im. Władysława hr. Zamoyskiego.
30 kwietnia o godz. 16.00 odbędzie się spotkanie zakopiańskich dzieci z córką poety, panią dr Anną Sztaudynger - Kaliszewicz oraz otwarcie wystawy rysunków dzieci, ilustrujących fraszki Jana Sztaudyngera."

Jan Izydor Sztaudynger - ur. 28 kwietnia 1904 r. w Krakowie  - polski poeta i satyryk. Miał w żyłach krew polską, niemiecką, francuską i ciekawą genealogię. Wiersze pisał już w dzieciństwie. Był uczniem II LO im. Jana III Sobieskiego w Krakowie. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1927 roku uzyskał doktorat. Debiutował tomikiem wierszy "Dom mój" ze wstępem Karola Huberta Rostworowskiego w roku 1925. Członek grupy literacko-artystycznej Helion. W latach 1928-1935 nauczyciel szkół średnich, organizator i teoretyk teatrów lalkowych. W 1937-1939 pracownik Kuratorium Szkolnego w Poznaniu i wykładowca na Uniwersytecie Poznańskim. Po wojnie osiadł w Szklarskiej Porębie i w Łodzi, gdzie do roku 1954 pracował w Państwowej Szkole Dramatycznej Teatru Lalek. Od 1955 do 1970 r. mieszkał w Zakopanem. Zmarł 12 września 1970 w Krakowie.
 

Foto-relacja (zdjęcia Anna Karpiel-Semberecka):