Hanni najlepszy.

W niedzielę 29 grudnia rozpoczął się 51. Turniej Czterech Skoczni. Na "Schattenbergschanze" najlepszy okazał się skaczący fenomenalnie daleko i pięknie technicznie Sven Hannawald, który odniósł swoje 14 zwycięstwo w karierze. Polski skoczek Adam Małysz zajął 13 pozycję.
Śnieg na skoczni "Schattenberg" był utrzymany tylko dzięki nowemu systemowi "snowkeeper", który schładzał śnieg nawet przy temperaturze plus dziesięciu stopni. Jest to zupełna rewolucja jeśli chodzi o przygotowywanie obiektów sportowych do zawodów najwyższej rangi. Dzięki temu patentowi skocznia była dobrze przygotowana do zawodów, mimo wysokiej temperatury, a nawet padającego deszczu. Sobotnie eliminacje były dla skoczków bardzo nieprzyjemne ze względu na gęsto padający deszcz. W niedzielę około 30 tysięcy sportowych kibiców oglądało pierwszy konkurs 51. Turnieju Czterech Skoczni. Na szczęście dla zawodników pogoda poprawiła się znacznie i mimo, że było bardzo ciepło to warunki do oddawania skoków były dobre za wyjątkiem wiatru, który wiał zawodnikom w plecy. W eliminacjach Adam Małysz osiągnął 119 m i był tuż, tuż za Svenem Hannawaldem, który jako jedyny pokonał granicę 120 metrów. Konkurs był rozgrywany system "KO". Zawodnicy skakali parami tzn. rywalizowało o przejście do drugiej serii dwóch skoczków w parze, a ten z zawodników, który skakał dalej i ładniej, przechodził... Jest to na pewno bardzo ciekawy system, który podnosi napięcie. W poszczególnych parach z zawodnikami innych państw skakało między 50 skoczkami trzech Polaków: Tomisław Tajner po skoku na 103 m przegrał pojedynek z Noriakim Kasai, Marcina Bachledę pokonał Sigurd Pettersen. Natomiast Adam Małysz poradził sobie z innym skoczkiem norweskim Bardalem. Adam skoczył 118 metrów. Najdłuższy skok w pierwszej serii oddał wracający do bardzo wysokiej dyspozycji sportowej Sven Hannawald. Miał 125,5 m i otrzymał nawet trzy noty marzeń po 20 punktów. Po pierwszej serii prowadził Hanni przed Ahonenem i Austriakiem Hoellwarthem. Ładnie zaprezentował się także wracający do skakania po jesiennej kontuzji Martin Schmitt.
W drugiej serii Adam Małysz skoczył jednak zdecydowanie krócej, miał tylko 113,5 m i ten skok dał mu w sumie 13 lokatę. Fantastycznie daleko i pięknie poleciał Hannawald. Miał 119 metrów i wygrał konkurs w Oberstdorfie, drugi był Hoellwarth, trzeci Ahonen. Adam i trener Tajner nie byli zadowoleni z wyników w Oberstdorfie. Trener Tajner powiedział: - Adam Małysz stara się bardzo na skoczni, chce skoczyć jak najlepiej, ale wciąż nie jest tak, jak zakładamy. Muszę szczerze powiedzieć iż Adam zawiódł w tym konkursie. Nawet nie prezentując najwyższej formy, powinien być wyżej. Brakuje mu zgrania wszystkich niezbędnych elementów, jego skoki są "niedopięte". Uważam jednak, że Adama nadal stać na dobre skakanie, o czym świadczą próby w seriach treningowych czy kwalifikacji. Obserwuję Adama, widzę jego złość, chęć zrehabilitowania się. Proszę kibiców, nie "dołujmy" Adama, jesteśmy mu teraz wszyscy bardzo potrzebni. Właśnie teraz, kiedy znalazł się w "dołku", potrzebuje naszego wsparcia, wyrozumiałości (za: Andrzej Stanowski, Teraz jesteśmy potrzebni Adamowi, "Dziennik Polski" nr 302 (17792) z poniedziałku 30 grudnia 2002 r.). Święte te słowa, nie jest sztuką być z Małyszem w godzinach triumfu, bądźmy z nim wtedy gdy skacze "gorzej" i naprawdę, nie załamujmy rąk, gdyż gorąco wierzę, że Adam Małysz pokaże jeszcze w tym sezonie swój "lwi pazur" i będzie nas zachwycać pięknymi i dalekimi skokami.

Wojciech Szatkowski (Muzeum Tatrzańskie)

"Schattenbergschanze" - Oberstdorf
Kraj: Niemcy
Data powstania: 1926 r.
Punkt konstrukcyjny: K 115
Rekordzista: Martin Schmitt - NIEMCY - 133 m (29 grudnia 2000 r.)

Pierwsza skocznia w Oberstdorfie powstała w 1909 r. Na skoczni "Schattenberg" (co oznacza w tłumaczeniu - "Góra Cieni") w Oberstdorfie rokrocznie w końcu grudnia rozpoczyna się Turniej Czterech Skoczni - jedna z najpoważniejszych imprez światowego narciarstwa klasycznego. W 1987 r. Oberstdorf był miastem-organizatorem mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym. Faworytem tych zawodów był będący wtedy w wyśmienitej formie Fin Matti Nykaenen. Na dużym obiekcie nie on był jednak zwycięzcą, lecz Andreas Felder (Austria), drugi był Vegaard Opaas z Norwegii, a trzeci kolejny z Austriaków - Ernst Vettori. 12 miejsce na dużej skoczni wywalczył polski skoczek Piotr Fijas. Zwłaszcza jego drugi skok na 113,5 m był bardzo dobry. Nykaenen zajął dopiero 19 lokatę, co było dla Finów poważnym rozczarowaniem. W drugim konkursie rozegranym na średniej skoczni Nykaenen miał być już nie do pokonania. Ale ponownie zwycięstwo wymknęło mu się z rąk. Tym razem świetnego Fina pokonał Jiři Parma z Czechosłowacji. Zwyciężył zdecydowanie, a Nykaenen był drugi po skokach na 88 i 87 m. Brązową śnieżynkę oznaczającą brązowy medal mistrzostw świata wywalczył Norweg Opaas. 14 w tym konkursie był Polak Jan Kowal. W konkursie drużynowym Finowie powetowali sobie wcześniejsze niepowodzenia i byli najlepsi, przed Norwegami i Austriakami. Kolejne mistrzostwa świata w konkurencjach klasycznych Oberstdorf organizować będzie w 2005 r.
Skocznia "Schattenbergschnze" jest obiektem sztucznym, z betonową wieżą i rozbiegiem. Jest wyposażona w wyciąg-windę, znajdującą się wewnątrz wieży. Skocznia ta uchodzi wśród zawodników za trudną technicznie. Obok "Schattenbergschanze" znajduje się "mamut" K 185, obiekt na którym rozgrywane były już mistrzostwa świata w lotach i zawody Pucharu Świata.
Dane techniczne: wysokość progu - 3,2 m, długość rozbiegu - 93 m, wysokość skoczni - 137 m, średnia prędkość na progu - 91 km/h, kąt nachylenia progu - 11 stopni, kąt nachylenia zeskoku - 35,5 stopnia, Punkt K 115, punkt sędziowski - 123 m. Widownia do 18 tysięcy kibiców.

Zwycięzcy skoków w Oberstdorfie (w ramach Turnieju Czterech Skoczni, z zaznaczeniem najlepszych miejsc Polaków). 1954 - Olaf Bjoernstad (Norwegia), 1955 - Aulis Kallakorpi (Finlandia), 1956 - Eino Kirjonen (Finlandia), 1957 - Pentti Uotinen (Finlandia), 13. Józef Huczek (Polska), 1958 - Nikołaj Kamieński (ZSRR), 16. Andrzej Gąsienica-Daniel (Polska), 1959 - Helmut Recknagel (NRD), 1960 - Max Bolkart (RFN), 1961 - Juhani Kaerkkinen Finlandia), 1962 - Eino Kirjonen (Finlandia), 13. Antoni Wieczorek (Polska), 1963 - Toralf Engan (Norwegia), 13. Antoni Łaciak (Polska), 1964 - Torbjoern Yggeseth (Norwegia), 6. Józef Przybyła (Polska), 1965 - Torgeir Brandtzaeg (Norwegia), 11. Józef Przybyła (Polska), 1966 - Veikko Kankkonen (Finlandia), 9. Piotr Wala (Polska), 1967 - Dieter Neuendorf (NRD), 6. Józef Przybyła (Polska), 1968 - Dieter Neuendorf (NRD), 1969 - Bjoern Wirkola (Norwegia), 1970 - Gari Napalkow (ZSRR), 13. Tadeusz Pawlusiak (Polska), 1971 - Ingolf Mork (Norwegia), 3. Tadeusz Pawlusiak (Polska), 10. Przybyła (Polska), 1972 - Yukio Kassaya (Japonia), 1973 - Reiner Schmidt (NRD), 25. Wojciech Fortuna (Polska), 1974 - Hans Georg-Aschenbach (NRD), 8. Tadeusz Pawlusiak (Polska), 1975 - Willi Puerstl (Austria), 2. Stanisław Bobak (Polska), 1976 - Anton Innauer (Austria), 5. Stanisław Bobak (Polska), 1977 - Toni Innauer (Austria), 11. Stanisław Bobak (Polska), 1978 - Mathias Buse (NRD), 1979 - Jurij Iwanow (ZSRR), 1980 - Jochen Danneberg (NRD), 1981 - Hubert Neuper (Austria), 1982 - Matti Nykaenen (Finlandia), 1983 - Horst Bulau (Kanada), 9. Piotr Fijas (Polska), 1984 - Klaus Ostwald (NRD), 9. Piotr Fijas (Polska), 1985 - Ernst Vettori (Austria), 9. Piotr Fijas (Polska), 1986 - Pekka Suorsa (Finlandia), 3. Piotr Fijas (Polska), 1987 - Vegaard Opaas (Norwegia), 1988 - Pavel Ploc (Czechosłowacja), 1989 - Dieter Thoma (NRD), 1991 - Jens Weissflog (Niemcy), 1992 - Toni Nieminen (Finlandia), 1993 - Christof Duffner (Niemcy), 1994 - Jens Weissflog (Niemcy), 1995 - Reinhard Schwarzenberger (Austria), 1996 - Mika Laitinen (Finlandia), 18. Adam Małysz (Polska), 1997 - Dieter Thoma (Niemcy), 22. Adam Małysz (Polska), 1998 - Kazuyoshi Funaki (Japonia), 41. Małysz (Polska), 1999 - Martin Schmitt (Niemcy), 2000 - Martin Schmitt (Niemcy), 2001 - Martin Schmitt (Niemcy), 4. Adam Małysz (Polska), 2002 - Sven Hannawald (Niemcy), 5. Adam Małysz (Polska), 2003 - Sven Hannawald, 2. Hoellwarth, 3. Ahonen, 13. Adam Małysz (Polska).

Bohaterowie skoków w Oberstdorfie

Sven Hannawald
Niemcy
Data urodzenia: 9 listopada 1974 r.
Miejsce: Hinterzarten
Klub: S.C. Hinterzarten
Adres: S. Hannawald, Sickingerstr. 8
Popularny w Niemczech "Sveni" lub "Hanni" długo był zawodnikiem, którego talent rozwijał się jakby w cieniu Martina Schmitta aż wreszcie eksplodował w sezonie 2001/2002. Hannawaldowi udało się coś czego nie osiągnęli przed nim najlepsi skoczkowie świata - zwyciężył we wszystkich czterech konkursach Turnieju Czterech Skoczni. Od tego momentu rozpoczął się jego tryumfalny pochód po skoczniach całego świata. Na Zimowych Igrzyskach w Salt Lake City wywalczył z kolegami z reprezentacji złoty medal w konkursie drużynowym, pokonując Finów zaledwie o 0,1 punktu! W konkursie na skoczni średniej wywalczył srebro, a na dużej walcząc o olimpijskie złoto upadł i ostatecznie był czwarty. Jest drugim na świecie zawodnikiem, który dwa razy był mistrzem świata w lotach narciarskich: w 2000 r. w norweskim Vikersund i w Harrachowie (2002). Bardzo żywiołowo reaguje na swoje sukcesy.

Niestety w sezonie 2001/2002 nie lubiany przez polskich kibiców. Do pojednania polsko-niemieckiego doszło podczas marcowego konkursu w Planicy, kiedy stojący na podium "Hanni" wziął w ręce biało-czerwoną, a Adam Małysz flagę narodową Niemiec. Ten gest pojednania i przyjaźni stanowi znakomite przesłanie na przyszły sezon, który dzięki temu będzie odbywał się z pewnością w lepszej atmosferze. W sezonie 2002/03 po fatalnym występie w Kuusamo, wycofał się ze skakania. Wielki powrót "Hanniego" nastąpił na skoczni "Titlis" w Engelbergu, gdzie w sobotę był trzeci, a w czwartek był poza konkurencją i pewnie zwyciężył w konkursie. W Oberstdorfie 2002 był bezapelacyjnie najlepszy, skakał po prostu pięknie i Hanni był poza zasięgiem rywali. Wiele pracy w jego wizerunek medialny włożyli psychologowie, podobno jest już innym zawodnikiem. Hanni pomagał też w czasie konkursów w Hinterzarten, gdzie skakała młodzież z Polski i Niemiec, by zmienić wizerunek niechęci Polaków do Niemców i odwrotnie.
Wyniki sportowe: złoty i srebrny medalista olimpijski: 1998 - Nagano - 14 (K 90), 48 (K 120), 2 druż., 2002 - Salt Lake City - 2 (K 90), 4 (K 120), 1 druż., 7-krotny medalista mistrzostw świata - 1998 - 2 (loty), 1999 - 8 (K 90), 2 (K 120), 1 druż., 2000 - 1 (loty), 2001 - 6 (K 120), 3 druż. (K 90), 1 druż. (K 120), 2002 - 1 (loty), Turniej Czterech Skoczni: 1998 - 2, 1999 - 12, 2000 - 4, 2001 - 4, 2002 - 1, Puchar Świata: 1998 - 6, 1999 - 6, 2000 - 4, 2001 - 9, 2002 - 2.


Janne Ahonen
Finlandia
Data urodzenia: 11 maja 1977 r.
Miejsce: Lahti
Klub: Lahden Hiihtoseura

Bardzo uzdolniony skoczek fiński, pochodzący z Lahti - miejscowości gdzie od lat rozgrywane są słynne zawody w narciarstwie klasycznym "Salpauselkä Hiihdot". Trzykrotny mistrz świata juniorów. Dlaczego wybrał skoki? Odpowiada: - Trudno powiedzieć. Skoki po prostu zawsze mi się podobały. Może przyczynił się do tego fakt, że ten sport jest ogromnie popularny w Finlandii - wyjaśnia Janne. Już w 1993 r. znalazł się w kadrze Finlandii, mimo iż miał zaledwie 15 lat. Przez ostatnie kilka lat należał do najlepszych na świecie, ale nie miał szczęścia do wielkich zawodów sportowych, jak Zimowe Igrzyska Olimpijskie, na których często stawał tuż obok podium - na czwartej pozycji. Zdobywał za to złote medale mistrzostw świata w Thunder Bay (1995) i Trondheim (1997). Jest też wicemistrzem świata w lotach narciarskich z Bad Mittendorf (1996). Zajmował także czołowe lokaty w Turnieju Czterech Skoczni, a w 1999 r. był jego zwycięzcą, mimo iż nie wygrał w żadnym z konkursów. W związku z dobrymi wynikami sportowymi stał się osobą bardzo popularną w Finlandii. Z czasem jednak tak wielka popularność, tłumy fanów i fanek na każdym z pucharowych konkursów, stały się uciążliwe: - Zbyt wielka popularność nie jest wcale taka przyjemna. Po jakimś czasie to przestaje być zabawne, odbiera człowiekowi prywatność... Skoki - to prostu mój zawód, który chciałbym wykonywać jak najlepiej. Ale gdy zaczynałem skakać ekscytował mnie każdy skok - wypowiada się Ahonen. W swojej karierze Ahonen odniósł 14 zwycięstw, a 49 razy stał na podium (co daje mu 9 miejsce w rankingu FIS).
Najlepsze lokaty w Pucharze Świata: 1995 - 3, 1998 - 3, 1999 - 2. Warto dodać, że Ahonen jest zawodnikiem niezwykle zamkniętym w sobie, u którego nawet największe sukcesy czy też porażki, rzadko wywołują reakcję na twarzy. Stąd wziął się zapewne jego przydomek "Maska". W sezonie 2002/03 Janne Ahonen na razie ma trochę pecha. Już trzykrotnie prowadził po pierwszej serii i nie wygrał konkursu. Szczęście powróciło w Engelbergu (21 grudnia 2002 r.), kiedy w sobotnim konkursie po drugim, pięknym skoku na 132,5 m zwyciężył w konkursie. Wreszcie uśmiech zagościł na twarzy tego nieprzeniknionego zawodnika. Natomiast w Obertsdofie oddał dwa ładne skoki, które dały mu podium. Cieszy fakt, że Ahonen znowu liczy się w czołówce skoczków świata.

Wykorzystano fragmenty wywiadu z Janne Ahonenem z: Przegląd Sportowy nr 14 (12054), art. Magdaleny Parafiańczyk, Milczek przemówił.

Sukcesy sportowe: 3-krotny olimpijczyk: 1994, 1998, 2002, srebrny medalista olimpijski, 1994 - 5 druż., 1998 - 4 (120), 5 druż., 2002 - 4 (90), 9 (120), 2 druż., Mistrzostwa Świata: 1995 - 9 (90), 9 (120), 1 druż., 1996 - 2 loty, 1997 - 1 (90), 8 (120), 1 druż., 1999 - 4 (90), 4 (120), 4 druż, 2000 - 3 loty, 2001 - 3 (120), 2 druż. 120, 2 druż. 90. Turniej Czterech Skoczni: 1995 - 3, 1998 - 3, 1999 - 1, 2000 - 2, 2001 - 2. 13 zwycięstw w Pucharze Świata.49 razy na podium zawodów Pucharu Świata.

Zwycięstwa Jannego w Pucharze Świata

1. Engelberg (Szwajcaria) - 19.12. 1993 r. 1. Ahonen, 2. Freiholz, 3. Myrbakken
2. Garmisch-Partenkirchen (Niemcy) - 1.01. 1995 r. 1. Ahonen, 2. Goldberger, 3. Soininen
3. Lillehammer (Norwegia) - 3.12. 1995 r. 1. Ahonen, 2. Nishikata, 3. Nikkola
4. Tauplitz/Bad Mittendorf (Austria) - 10.02.1996 r. 1. Ahonen, 2. Goldberger, 3. Nikkola
5. Lahti (Finlandia) - 7.03. 1998 r. 1. Ahonen, 2. Widhoelzl, 3. Brenden
6. Chamonix (Francja) - 6.12. 1998 r. 1. Ahonen, 2. Funaki, 3. Schmitt
7. Harrachov (Czechy) - 19.12. 1998 r. 1. Ahonen, 2. Hornschuh, 3. Funaki
8. Harrachov (Czechy) - 20.12. 1998 r. 1. Ahonen, 2.Kasai, 3. Widhoelzl
9. Engelberg (Szwajcaria) - 9.01. 1999 r. 1. Ahonen, 2. Funaki, 3. Schmitt
10. Zakopane (Polska) - 17.01. 1999 r. 1. Ahonen, 2. Funaki, 3. Horngacher
11. Harrachov (Czechy) - 7.02. 1999 r. 1. Ahonen,2. Ottesen, 3. Suchacek
12. Villach (Austria) - 12.12. 1999 r. 1. Ahonen, 2. Schmitt, 3. Widhoelzl
13. Lahti (Finlandia) - 4.03. 2000 r. 1. Ahonen, 2. Hannawald, 3. Ottesen
14. Engelberg (Szwajcaria) -21.12. 2002 r. 1. Ahonen, 2. Hafele, 3. Hannawald.


Wielki come back Martina!!!

Martin Schmitt
Niemcy
Data urodzenia: 29 stycznia 1978 r.
Miejsce: Willingen
Klub: S.C. Furtwangen

Jest jednym z najbardziej utytułowanych zawodników w historii skoków narciarskich. Dwukrotnie w swojej karierze zdobywał Puchar Świata w tej konkurencji (1999 i 2000), dwa razy zwyciężał w klasyfikacji Pucharu Świata w lotach narciarskich (1999 i 2001). Wygrał 28. pucharowych konkursów. To właśnie jego działania spowodowały gwałtowny wzrost popularności skoków narciarskich w Niemczech. Po raz pierwszy stanął na rozbiegu skoczni w wieku sześciu lat, idąc w ślady swojego starszego brata Thorstena. Pierwszy skok oddał na osiem metrów. Zaczynał od kombinacji norweskiej, ale nie specjalnie przepadał za bieganiem na nartach i z czasem poświęcił się wyłącznie skokom narciarskim. Będąc juniorem Martin przebywał w internacie narciarskim w Furtwangen, a w roku 1996 wszedł do kadry Niemiec. Z początku nie wzbudzał zaufania szkoleniowców niemieckim, miał pewne braki w stabilizacji formy oraz wykazywał brak powtarzalności w oddawaniu dobrych skoków. Ale systematyczna i ciężka praca uczyniła go mistrzem.
Jego talent eksplodował w dwa lata później w sezonie 1998/99, kiedy to Martin zdobył dwa złote medale podczas Mistrzostw Świata w Ramsau i dziesięć razy wygrał zawody rangi Pucharu Świata (w tym także na Wielkiej Krokwi w Zakopanem). Podobnie, a nawet jeszcze lepiej było w kolejnym sezonie 1999/2000, kiedy Martin ustanowił rekord 11 pucharowych zwycięstw w jednym sezonie. Ponadto 4 razy stanął na 2 stopniu podium, a 2 razy na 3. W sezonie 2000/2001 byliśmy widzami wprost fantastycznej, bardzo wyrównanej walki pomiędzy dwoma wielkimi skoczkami - Schmittem i Adamem Małysza, która skończyła się zdobyciem przez Małysza "Kryształowej Kuli". Drugi Schmitt niewiele ustąpił Adamowi i był dlań wielce wymagającym przeciwnikiem. Na Mistrzostwach Świata w Lahti stoczył stojący na bardzo wysokim poziomie pojedynek z Małyszem - Schmitt zwyciężył na skoczni K 116, a na średniej role się odwróciły i złotym medalistą Mistrzostw Świata został Adam Małysz.
W ostatnim sezonie 2001/2002 Schmitt zwyciężył podczas pucharowym zawodów na skoczni w Lahti, a drużyna Niemiec, głównie dzięki jego pięknym technicznie i dalekim skokom zdobyła złoty medal na Zimowych Igrzyskach w Salt Lake City. Jest jednym z "filarów" zespołu trenera Reinharda Hessa. Podobnie jak Małysz, wprost oblegany przez dziennikarzy. Zwłaszcza w najlepszych dlań sezonach. Podobnie jak w przypadku Małysza jego zwycięstwa spowodowały ogromny wzrost zainteresowania skokami narciarskimi w Niemczech np. podczas konkursu w Oberhofie oglądało jego skoki około 40 tysięcy widzów. Jest zawodnikiem bardzo pracowitym, a tak ocenia go trener reprezentacji Niemiec Reinhard Hess: - To bardzo szczery, prostolinijny człowiek. Czasem... trochę leniwy. Ma jednak zawsze głowę na karku, serce do walki i nie da sobie w kaszę dmuchać. Potrafi eksplodować i dosłownie zżera go ambicja. Na pewno mankamentem, który już wcześniej zauważyłem, jest to, że zbyt wiele kosztuje go walka zestresem. Dlatego uważam, że nie powinien startować we wszystkich konkursach. Dlatego choćby przed Turniejem Czterech Skoczni powinien odpocząć (wypowiedź trenera Hessa z: Przegląd Sportowy", b.d, 1998/1999, art. Grzegorza Krzemińskiego, Telefon dzwoni bez przerwy). Rekordzista świata w długości skoku: 219 m - Martin Schmitt (Niemcy) - Planica 1999. Dwukrotnie zwyciężył w klasyfikacji Pucharu Świata w lotach narciarskich: 1998/99 i 2000/2001. Bardzo wiele uwagi poświęca czynności starannego, trwającego nawet ponad godzinę, czyszczenia swoich skokówek. A propos nart, dobrze zrobiła mu zmiana sprzętu. Skacze obecnie na nartach firmy "Rossignol" (dawniej na "Elanach") i regularnie spotyka się z ich producentem, konsultując z nim uwagi co do swojego sprzętu.
Przed sezonem 2001/2002 w celu zwiększenia oglądalności zawodów pucharowych Schmitt i Małysz wzięli udział w wielkiej kampanii reklamowej promującej skoki w stacji telewizyjnej RTL. Dzięki Schmittowi oglądalność transmisji Pucharu Świata w Niemczech przekroczyła 9 milionów widzów! Charakterystycznie zawsze ubiera czapkę "Milki", a jedną z nich w prezencie podarował dla córki Adama Małysza. Prostolinijny, uśmiechnięty chłopak ma mnóstwo fanów, także w Polsce.
Recepta na sukces: 450 skoków treningowych, ciężkie ćwiczenia siłowe z ciężarami, samokontrola i właściwa praca z psychologiem. Właściwie Martin nie ma czasu na odpoczynek. Trenuje latem jak szalony, a zwłaszcza zajmuje się ćwiczeniem grup mięśni kolan. Do tego dochodzą ćwiczenia stabilizacyjne, wzmacniające mięśnie brzucha i pleców oraz doskonalenie wybicia i zajęcia w tunelu aerodynamicznym. Recepta na sukces - praca, praca i jeszcze raz ciężka praca. Hobby: jazda na skuterach wodnych, gra w piłkę nożną i jazda na torze motocrossowym. Czasami można go spotkać na boisku sportowym podczas gry w piłkę. Ocena ogólna: profesjonalista w każdym calu.
Przed sezonem zimowym Martin miał operację kolana i powrócił na skocznie w Engelbergu. W sezonie 2002/03 na razie rozkręca się, ale w Oberstdorfie wypadł nieźle; zajął czwarte miejsce po skokach na 121 i 119 m z notą 252,5 pkt.

Wyniki sportowe: złoty i srebrny medalista olimpijski, 1998 - Nagano - 14 (K 120), 2 w konkursie drużynowym, 2002 - 1 w konkursie drużynowym, 6-krotny medalista mistrzostw świata: 1997 - 3 w druż., 1999 - 7 (K 90), 1 (K 120), 1 w druż., 2000 - 6 (loty), 2001 - 2 (K 90), 1 (K 120), 3 druż. (K 90), 1 druż. (K120), 2002 -2 loty, Turniej Czterech Skoczni: 1999 - 4., 2000 - 3., 2001 - 3., Puchar Świata: 1999 - 1., 2000 - 1., 2001 - 2. 28. zwycięstw w Pucharze Świata. 46 razy na podium zawodów Pucharu Świata.

Zwycięstwa Martina w Zawodach Pucharu Świata w skokach narciarskich

1. Lillehammer (Norwegia) - 28.11.1998 r. 1. Schmitt, 2. Ahonen, 3. Hannawald
2. Lillehammer (Norwegia) - 29.11.1998 r. 1. Schmitt, 2. Ahonen, 3. Funaki
3. Chamonix (Francja) - 5.12. 1998 r. 1. Schmitt, 2. Ahonen, 3. Funaki
4. Predazzo (Włochy) - 8.12. 1998 r. 1. Schmitt, 2. Funaki, 3. Kasai
5. Oberstdorf (Niemcy) - 29.12. 1998 r. 1. Schmitt, 2. Goldberger, 3. Kasai
6. Garmisch-Partenkichen (Niemcy) - 1.01. 1999r. 1. Schmitt, 2. Ahonen, 3. Kasai
7. Sapporo (Japonia) - 23.01. 1999 r. 1. Schmitt, 2. Miyahira, 3. Thoma
8. Kuopio (Finlandia) - 4.03. 1999 r. 1. Schmitt, 2. Funaki, 3. Kasai
9. Falun (Szwecja) - 11.03. 1999 r. 1. Schmitt, 2. Miyahira, 3. Harada
10. Planica (Słowenia) - 19.03. 1999 r. 1. Schmitt, 2. Funaki, 3. Duffner
11. Kuopio (Finlandia) -27.11. 1999 r. 1. Schmitt, 2. Goldberger, 3. Hautamaeki M.
12. Zakopane (Polska) - 18.12. 1999 r. 1. Schmitt, 2. Ahonen, 3. Ottesen
13. Zakopane (Polska) - 19.12.1999 r. 1. Schmitt, 2. Ahonen, 3. Widhoelzl
14. Oberstdorf (Niemcy) - 29.12. 1999 r. 1. Schmitt, 2. Goldberger, 3. Widhoelzl
15. Engelberg (Szwajcaria) - 8.01. 2000 r. 1. Schmitt, 2. Ahonen, 3. Widhoelzl
16. Engelberg (Szwajcaria) - 9.01. 2000 r. 1. Schmitt, 2. Hannawald, 3. Ahonen
17. Sapporo (Japonia) - 22.01. 2000 r. 1. Schmitt, 2. Ahonen,3. Jussilainen
18. Sapporo (Japonia) - 23.01.2000 r.1. Schmitt, 2.Soininen, 3. Saito
19. Iron Mountain (USA) - 26.02. 2000 r. 1. Schmitt, 2. Ingebrigtsen, 3. Horngacher
20. Iron Mountain (USA) - 27.02. 2000 r. 1. Schmitt, 2. Widhoelzl, 3. Goldberger
21. Lahti (Finlandia) - 5.03. 2000 r. 1. Schmitt, 2. Ahonen, 3. Goldberger
22. Kuopio (Finlandia) - 24.11. 2000 r. 1. Schmitt, 2. Hannawald, 3. Widhoelzl
23. Kuopio (Finlandia) - 3.12. 2000 r. 1. Schmitt, 2. Ahonen, 3. Kantee
24. Oberstdorf (Niemcy) - 29.12. 2000 r. 1. Schmitt, 2. Kasai, 3. Harada
25. Hakuba (Japonia) - 24.01. 2001 r. 1. Schmitt, 2. Jussilainen, 3. Widhoelzl
26. Oberstdorf (Niemcy) - 4.03. 2001 r. 1. Schmitt, 2. Małysz, 3. Jussilainen
27. Planica (Słowenia) - 18.03. 2001 r. 1. Schmitt, 2. Jussilainen, 3. Ingebrigtsen
28. Lahti (Finlandia) - 2002 r.
 

Wojciech Szatkowski (Muzeum Tatrzańskie)

(powrót)