TURNIEJ CZTERECH SKOCZNI – GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 1 stycznia 2003

Drugi z konkursów 51. Turnieju Czterech Skoczni odbył się na skoczni olimpijskiej w Garmisch-Partenkirchen. Adam Małysz skakał tego dnia świetnie. W pierwszym skoku osiągnął 121 m, a w drugim 123,5 m, oddając na „Olimpiaschanze” dwa równe i dobre skoki. Dały mu one świetne drugie miejsce, ex aequo z austriackim skoczkiem „Andim” Goldbergerem. Cieszył się z ich sukcesu menadżer Edi Federer. Na najwyższym podium konkursu stanął Słoweniec – Primoż Peterka.

Małysz tym razem nie został wystawiony przez trenera Tajnera do kwalifikacji i skakał z numerem 49. Okazało się, że jest celowy i dobry taktycznie manewr. Z pozostałych naszych skoczków do głównego konkursu zakwalifikował się tylko zakopiańczyk Marcin Bachleda, ale po bardzo krótkim skoku na 95 m został sklasyfikowany ostatecznie na 45 miejscu.

Konkurs był ciekawy, ale i trochę dziwny także dlatego, że było wyjątkowo dużo upadków. Problemy z właściwym lądowaniem mieli tacy skoczkowie jak; Peter Zonta ze Słowenii, Martin Hoellwarth, w drugiej serii po długim skoku na 124 metry źle wylądował Hannawald. Przejechał kilkanaście metrów stojąc właściwie tylko na jednej, konkretnie prawej narcie, i ciężko upadł, jeszcze w strefie lądowania. Sędziowie dali za upadek noty 11,5 do 12 punktów. Hannawald skończył zawody ostatecznie na 12 miejscu. Ładnie skakał Norweg Ljoekelsoey. Piękne skoki pokazał dawny as, trzykrotny zwycięzca Pucharu Świata – „Goldi” Andreas Goldberger. Skoczył 123 m. i mając taką samą notę jak Małysz wylądował z polskim skoczkiem ex aequo na drugim miejscu. Na rozbiegu stanął wreszcie Ahonen. Zawodnik fiński skacze  bardzo daleko, na 129 metrów, ale ma upadek i jest piąty. Wielki fiński skoczek, od lat ozdoba zawodów Pucharu Świata, długo leżał na zeskoku z zamyśloną winą, jakby do końca nie wierzył w to co się przed chwilą stało.

 Na rozbiegu skoczni olimpijskiej pozostał już tylko jeden zawodnik – Primoż Peterka. Wielu kibiców ze Słowenii zadawało sobie pytanie, czy wytrzyma presję? Czy pokaże, że Primoż znaczy „pierwszy”? Wytrzymał. Skoczył 123,5 m i utrzymał prowadzenie wygrywając ten konkurs. Na zeskoku powiedział: „na skoczni czułem się jak w domu. Na trybunach czekała na mnie moja żona i 14-miesięczny syn Maj”. Zadowolony był też Małysz i nasz trener Apoloniusz Tajner. Adam wskoczył w Nowy Rok w dobrym stylu, i miejmy nadzieję, utrzyma wysoką dyspozycję do końca sezonu. Był drugi po skokach na 121 i 123,5 m.  Na konferencji Peterka przyznał się, że jest już bardzo zmęczony sezon, ale marzy mu się wyjazd z Austrii nowym audi quattro, które jest główną nagrodą w konkursie. Stwierdził, że do tego potrzebny jest jednak jeden główny element – dobre skoki. Na razie w klasyfikacji generalnej 51 Turnieju Czterech Skoczni prowadził Ahonen – 513,1 pkt, przed Peterką- 504.3, Ljoekelsoeyem – 499.7, Hannawaldem – 498.2, Małyzem – 494.8. Tak wyglądała dotychczasowa wielka piątka 51 Turnieju czterech Skoczni, w którym czekały na nas teraz dwa turnieje w Austrii: na skoczni „Bergisel” w Innsbrucku oraz na skoczni imienia Paula Ausserleitnera w Bischofshofen, gdzie miał się tradycyjnie w Święto Trzech Króli odbyć finał Turnieju.

Wyniki konkursu skoków - Garmisch-Partenkirchen – 1 stycznia 2003 r.

Bohaterowie skoków w Garmisch-Partenkirchen

Primoż Peterka

SŁOWENIA

Data urodzenia: 28 luty 1979 r.

Miejsce: Prikrnica k. Moravce

Klub: SK Triglav Kranj

Jeden z najbardziej utalentowanych zawodników drugiej połowy lat 90. Karierę sportową zaczął na skoczniach igielitowych, potem znalazł się w reprezentacji Słowenii.

Największe swoje sukcesy sportowe odnosił w wieku 18-19 lat, zdobywając dwukrotnie z rzędu Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata (1997 i 1998). Pierwszym dobrym sezonem Peterki, zwiastującym jego prawdziwe możliwości był sezon 1995/96, gdy zwyciężył w Zakopanem i Falun, dwa razy był drugi a raz stanął na trzecim miejscu podium.

 Można powiedzieć, że jego kariera sportowa rozpoczęła się na Wielkiej Krokwi w Zakopanem, po zwycięstwie w 1996 r., kiedy Peterka ustanowił rekord tej skoczni skokiem na 130 m. Gdy stawał na najwyższym podium, podczas finału PŚ, miał zaledwie 18 lat. W sezonie 1996/1997 r. wygrał siedem konkursów. Drugi w klasyfikacji był Dieter Thoma z Niemiec, a trzeci Kazuyoshi Funaki z Japonii. W poszczególnych konkursach tamtego sezonu uzyskał następujące lokaty: Lillehammer -  4, Kuusamo – 1, Harrachov – 2,1, Garmisch-Partenkirchen – 1, Innsbruck – 2, Bischofshofen – 3, Engelberg – 1,1, Willingen – 2,5, Kulm – 3,1, Kuopio – 3, Falun – 1, Planica – 4, 2 i okazał się najlepszym skoczkiem sezonu.

Mimo zwycięstwa w klasyfikacji PŚ Peterce zupełnie nie udał się start w Mistrzostwach globu. Rok później było podobnie i w klasyfikacji generalnej Peterka wyprzedził Funakiego. Miał świetną końcówkę sezonu (zwyciężył w Zakopanem, Falun, Oslo i Lahti). Drugi w klasyfikacji PŚ był ponownie Funaki, a trzeci Andreas Widhoelzl z Austrii. W poszczególnych konkursach sezonu  1997/98 uzyskał następujące lokaty: Predazzo – 2, Villach – 3, Harrachov – 2, Engelberg – 2, Garmisch-Partenkirchen – 6, Zakopane – 1, Oberstdorf  - 6, Vikersund – 5,4, Kuopio – 2, Lahti – 1, Planica – 2,7, Falun -  1, Oslo - 1

Mimo tak dobrego sezonu Peterka nie sięgnął po medale w olimpijskich konkursach 1998 r. Był piąty na skoczni dużej i szósty na małej. Wyniki te zostały odebrane jako porażka. Przed zawodami uskarżał się iż jego forma nie jest stabilna. – Po prostu powinienem skakać lepiej. I to nie tylko w konkursie, również podczas treningu i kwalifikacji. Chcę być w równej formie, ale tego mi, niestety, brakuje – dodaje Primoż.

Wtedy też, po Igrzyskach w  Nagano, rozpoczął się kryzys formy sportowej tego zawodnika. Peterka w sezonie poolimpijskim skakał bardzo słabo i nie liczył się tak jak wcześniej. Dużo trenował a jego celem był powrót do swojego dawnego, wielkiego skakania:  - Przyzwyczaiłem się do  moich złych  wyników i teraz nie jest mi już tak ciężko jak na początku spadku formy. Bardzo trudno jest wyjść z dołka. Ciągle szukam powodu, dlaczego tak się stało. Mam nadzieję, że jestem na dobrej drodze do rozwiązania tego problemu. Bardzo ważnym elementem, służącym temu powrotowi jest właściwa motywacja. By mimo przecież ciężkiego  treningu, nie stracić wiary we własne siły: - Sam  się motywuję. Chcę udowodnić sobie, że mogę przejść przez ten  kryzys w  moim życiu – powiedział Primoż.

Dobrą formę odnalazł w sezonie olimpijskim 2001/2002 i wreszcie doczekał się medalu olimpijskiego. Zdobył go z kolegami w konkursie drużynowym w Salt Lake City (2002). Ponownie skacze ładnie  stylowo i daleko, chociaż nie tak jak w swoich najlepszych sezonach 1997 i 1998 roku. Dobre  wyniki odnosił przede wszystkim w lotach narciarskich: w generalnej klasyfikacji PŚ w lotach narciarskich uzyskał następujące lokaty: 1996/97 – 1, 1997/98 – 3, 1998/99 – 20, najlepsze wyniki: 1996/97 – Kulm – 1,3, Planica – 4,2, 1997/98 – Oberstdorf – 7,6, Vikersund – 5,4. Wyniki w letnim Grand Prix w skokach na igielicie. 1997 – 19.

Wykorzystano: fragment wywiadu  z Peterką, który przeprowadziła Miki, ze strony www. skokinarciarskie.com oraz art. Michała Rosiaka, Lubię takie życie, „Przegląd Sportowy” nr 16 (12 056).

Wyniki sportowe: narciarz, skoczek. Olimpijczyk, brązowy medalista olimpijski: 1998 – Nagano – 5 (120), 6 (90), 10 druż., 2002 – Salt Lake City – 10 (90), 15 (120), 3 druż. Mistrzostwa Świata: 1997 – 13 (120), 6 druż., 1998 – 6 loty, 1999 – 5 druż., 2002 – 12 loty, Turniej Czterech Skoczni: 1997 – 1. Puchar Świata: 1996 – 10, 1997 – 1, 1998 – 1. 15 zwycięstw w Pucharze Świata.

Zwycięstwa Primoża w Pucharze Świata

1.      Zakopane (Polska) – 27.01. 1996 r. 1. Peterka, 2. Goldberger, 3. Schwarzenberger

2.      Falun (Szwecja) – 13.03. 1996 r. 1. Peterka, 2. Małysz, 3. Weissflog

3.      Kuusamo (Finlnadia) – 8.12. 1996 r. 1. Peterka, 2. Ottesen, 3. Okabe

4.      Harrachov (Czechy) – 15.12. 1996 r. 1. Peterka, 2. Goldberger, 3.Brenden

5.      Garmisch-Partenkirchen (Niemcy) – 1.01. 1997 r. 1. Peterka, 2. Goldberger, 3. Okabe

6.      Engelberg (Szwajcaria) – 11.01. 1997 r. 1. Peterka, 2. Thoma, 3. Małysz

7.      Engelberg (Szwajcaria) – 12.01. 1997 r. 1. Peterka, 2. Ahonen, 3. Soininen

8.      Tauplitz/Bad Mittendorf (Austria) – 9. 02. 1997 r. 1. Peterka, 2. Goldberger, 3. Okabe

9.      Falun (Szwecja) – 13.03. 1997 r. 1. Peterka, 2. Thoma, 3. Saito

10.  Zakopane (Polska) – 18.01. 1998 r. 1. Peterka, 2. Funaki, 3. Hannawald

11.  Lahti (Finlandia) – 8.03. 1998 r. 1. Peterka, 2. Soininen, 3. Brenden

12.  Falun (Szwecja) – 11.03.1998  r. 1. Peterka, 2. Widhoelzl, 3. Saito

13.  Oslo (Norwegia) – 15.03. 1998 r. 1. Peterka, 2. Reuteler, 3. Harada

14.  Kuusamo – 29.11.2002 r.

15.  Garmisch-Partenkirchen – 1.01.2003 r.

Andreas Goldberger

Austria

Data urodzenia:  29 listopad 1972 r.

Miejsce: Mondsee

Klub: S.C. Waldzell

Popularny wśród kibiców „Goldi” lub „Andi”. Jeden z najsympatyczniejszych zawodników ostatnich lat, o czym świadczy fakt, że ma wiele fun klubów na terenie Europy, w tym także szerokie grono kibiców w Polsce. Ciekawe, że mimo iż był z pewnością jednym z najlepszych skoczków świata w drugiej połowie lat 90. to złoty medal zdobył tylko na mistrzostwach  świata w lotach narciarskich. Kilkakrotnie był wymieniany w gronie najlepszych, a kończył zawody na dalszych pozycjach. Swoją klasę potwierdził podczas Turnieju Czterech Skoczni, którego był dwukrotnym zwycięzcą. Trzykrotnie zdobywał Puchar Świata w skokach narciarskich. Był też bohaterem skandalu wynikłego wokół jego osoby, po tym jak przyznał się publicznie do zażywania narkotyków. Po dyskwalifikacji próbował zmienić obywatelstwo na jugosłowiańskie, ale na szczęście powrócił do skoków. Ciągle bowiem liczy na powrót do swojej normalnej wysokiej dyspozycji. Podczas ostatnich Zimowych Igrzysk w Salt Lake City nie został wystawiony przez trenera Antona Innauera do teamu Austrii i nie skakał. Natomiast w  skokach z pewnością nie powiedział ostatniego słowa. Warto dodać, że popularny „Goldi” na „Velikance” w Planicy ustanowił w marcu  2000 r. rekord świata w długości skoku – 225 m.

Wyniki sportowe. Dwukrotny olimpijczyk i dwukrotny brązowy medalista olimpijski, 9-krotny medalista mistrzostw świata, trzykrotny triumfator Pucharu Świata, dwukrotny zwycięzca Turnieju Czterech Skoczni, rekordzista świata w długości skoku  - 225 m (2000). Igrzyska olimpijskie: 1994 – 7 (90), 3 (120), 3 druż., Mistrzostwa Świata: 1992 – 2 loty, 1993 – 2 (90), 3 (115), 3 druż., 1995 – 6 (90 m), 2 (120), 6 druż., 1996 – 1 loty, 1997 – 3 (90), 4 druż., 2000 – 8 loty, 2001 – 6 (90), 11 (120), 1 druż. 90, 3 druż. 120. Turniej Czterech Skoczni: 1993 – 1, 1994 – 3, 1995 – 1, 1996 – 1, 1997 – 6 1998 – 9, 2000 – 5. 20 zwycięstw w Pucharze Świata. 58 razy na podium zawodów Pucharu Świata.

Zwycięstwa Andreasa w Pucharze Świata

1.      Innsbruck (Austria) – 3.01. 1993 r. 1. Goldberger, 2.Sakala, 3. Kasai

2.      Bischofshofen (Austria) – 6.01. 1993 r. 1. Goldberger, 2. Kasai, 3. Mollard

3.      Courchevel (Francja) – 17.12. 1993 r. 1. Goldberger, 2. Nishikata, 3. Sakala

4.      Innsbruck (Austria) – 4.01. 1994 r. 1. Goldberger, Weissflog, 3. Kasai

5.      Planica (Słowenia) – 11.12. 1994 r. 1. Goldberger, 2. Laitinen, 3. Ottesen

6.      Bischofshofen (Austria) -  6.01.1995 r. 1. Goldberger, 2. Cecon, 3. Thoma

7.      Willingen (Niemcy) – 8.01. 1995 r. 1. Goldberger, 2. Funaki, 3. Thoma

8.      Sapporo (Japonia) – 21.01. 1995 r. 1. Goldberger, 2. Ahonen, 3. Okabe, A.P. Nikkola

9.      Lahti (Finlandia) – 28.01. 1995 r. 1. Goldberger, 2. Weissflog, 3. Soininen

10.   Lillehammer (Norwegia) – 8.02. 1995 r. 1. Goldberger, 2. Okabe, 3. Cecon

11.  Oslo (Norwegia) – 12.02. 1995 r. 1. Goldberger, 2. Okabe, 3. Weissflog

12.  Vikersund (Norwegia) – 18.02. 1995 r. 1. Goldberger, 2. Okabe, 3. Ottesen

13.  Vikersund (Norwegia) – 19.02.1995 r. 1. Goldberger, 2. Okabe, 3. Cecon

14.  Oberstdorf (Niemcy) – 25.02. 1995 r. 1. Goldberger, 2. Cecon, 3. Weissflog

15.  Innsbruck (Austria) – 4.01. 1996 r. 1. Goldberger, 2.Weissflog, 3. Saito

16.  Engelberg (Szwajcaria) – 14.01. 1996 r. 1. Goldberger, 2. Schwarzenberger, 3. Bredesen

17.  Sapporo (Japonia) – 21.01. 1996 r. 1. Goldberger, A.P. Nikkola, 3. Saito

18.  Zakopane (Polska) – 28.01. 1996 r. 1. Goldberger, 2. Peterka, 3. A.P. Nikkola

19.  Tauplitz/Bad Mittendorf (Austria) – 11.02. 1996 r. 1. Goldberger, 2. Duffner, 3. Ahonen

20.  Harrachov (Czechy) – 9.03. 1996 r. 1. Goldberger, 2. Duffner, 3. Sakala

Adam Małysz

POLSKA

Klub: KS Wisła w Wiśle

Najlepszy polski skoczek pochodzi z Wisły. Urodził się 3 grudnia 1977 r. Uprawianie sportu rozpoczął w wieku 6 lat i swój pierwszy skok oddał na skoczni w Wiśle-centrum. Trenował pod opieką swojego wuja a jednocześnie szkoleniowca w Klubie Sportowym „Wisła” w Wiśle – Jana Szturca. Potem jego sportowym rozwojem zajął się trener Pavel Mikeska. Pierwszy wielki sukces sportowy, wskazujący na jego ogromny talent, odniósł podczas finału Pucharu Świata na skoczni w Holmenkollen w marcu 1996 r. Małysz wygrał ten konkurs, a w rok później zwyciężył w próbie przedolimpijskiej na skoczni w Hakubie w Japonii. W czasie Zimowych Igrzysk w Nagano (1998) nastąpiła zniżka formy i występ olimpijski Małysza wypadł bardzo słabo. Myślał nawet poważnie o zakończeniu kariery sportowej. Ta słabsza dyspozycja trwała około dwa lata. Na szczęście trafił pod opiekę szkoleniowca, który poprowadzi go do dzisiaj – Apoloniusza Tajnera i Piotra Fijasa. W sezonie 2000/2001 nastąpił triumfalny powrót Adama Małysza do światowej czołówki. Małysz zwyciężył w 11 konkursach, zdobył w Lahti tytuł mistrza świata na skoczni K 90 wicemistrza świata na skoczni K 120.

Z kolegami wywalczył dobre, piąte miejsce w konkursie drużynowym na skoczni średniej. 18 marca 2001 r. Adam Małysz odebrał z rąk Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Stało się to na zeskoku „Velikanki” w Planicy. W sezonie olimpijskim Małysz odniósł kolejne sukcesy – zwyciężył w 7 konkursach Pucharu Świata, a co ważniejsze, po 30 latach od skoku Fortuny, zdobył w Salt Lake City dwa medale olimpijskie dla Polski – srebro na skoczni dużej i brąz na średniej. W konkursie drużynowym Polacy wywalczyli szóstą lokatę. Ponownie u stóp „Velikanki”, tym razem 24 marca 2002 r. odbierał już po raz drugi z rzędu „Kryształową Kulę”, za zwycięstwo w Pucharze Świata. Wręczał mu ją premier polskiego rządu Leszek Miller. Zwycięzca 21 konkursów Pucharu Świata (do konkursu w Ga-Pa).

Wyniki sportowe Adama Małysza: narciarz – skoczek, srebrny i brązowy medalista olimpijski, mistrz i wicemistrz świata w skokach narciarskich, olimpijczyk. 1998 – Nagano – 51 (90), 52 (120), 8 druż., 2002 – Salt Lake City – 3 (90), 2 (120), 6 druż,. Mistrzostwa Świata: 1995 – 10 (90), 11 (120), 1996 – 14 (loty), 1997 – 14 (90), 36 (120), 10 druż., 1999 – 27 (90), 37 (120), 9 druż, 2001 – 2 (120), 1 (90), 5 druż. (90), 8 druż. (120). Konkurs Czterech Skoczni: 1997 – 8, 2001 – 1., 2002 – 4., zwycięzca Letniego Grand Prix w skokach na igielicie (2001), 7 -krotny mistrz Polski w skokach narciarskich, rekordzista Polski w długości skoku – 223,5 m – 2002 (24.03. 2002 r. - Planica)

Zwycięstwa Adama Małysza w Pucharze Świata

1)      Zakopane (Polska) - 20 stycznia 2002

2)      Predazzo (Włochy) - 22 grudnia 2001

3)      Predazzo (Włochy) - 21 grudnia 2001

4)      Engelberg (Szwajcaria) - 16 grudnia 2001

5)      Villach (Austria) - 8 grudnia 2001

6)      Titisee-Neustadt (Niemcy) - 1 grudnia 2001

7)      Kuopio (Finlandia) - 23 listopada 2001

8)      Oslo (Norwegia) - 11 marca 2001

9)      Trondheim (Norwegia) - 9 marca 2001

10)  Falun (Szwecja) - 7 marca 2001

11)  Willingen (Niemcy) - 4 lutego 2001

12)  Sapporo (Japonia) - 28 stycznia 2001

13)  Sapporo (Japonia) - 27 stycznia 2001

14)  Salt Lake City (USA) - 20 stycznia 2001

15)  Harrachov (Czechy) - 14 stycznia 2001

16)  Harrachov (Czechy) - 13 stycznia 2001

17)  Bischofshofen (Austria) - 6 stycznia 2001

18)  Innsbruck (Austria) - 4 stycznia 2001

19)  Hakuba (Japonia) - 26 stycznia 1997

20)  Sapporo (Japonia) - 18 stycznia 1997

21)Oslo (Norwegia) - 17 marca 1996