„SALPAUSSELKÄ” ZDOBYTA PRZEZ ADAMA MAŁYSZA!- LAHTI - 14 i 15.03.2003

W piątkowym wieczornym konkursie na skoczni „Salpausselkä” w Lahti oglądaliśmy kolejny sukces polskiego skoczka Adama Małysza, który odniósł swoje 23 zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata. W sobotę też był najlepszy. Polak prowadzi w klasyfikacji generalnej PŚ i ma już 1227 punktów. Drugi Sven Hannawald traci do niego aż 122 punkty.

Trzy skocznie w Lahti, z największą „Salpausselkä” na czele, są dla miłośników narciarstwa z Polski niemal symbolem narciarskich skoków. Przecież tutaj Adam Małysz zdobył dwa medale Mistrzostw Świata 2001 r., a w 1938 r. Stanisław Marusarz srebrny medal po wyrównanej walce z koalicją skoczków norweskich i fińskich. 14 marca oglądaliśmy konkurs w którym, tak naprawdę, skakało 3 skoczków: Małysz, Hautamaeki i  Hannawald  - reszta wiedziała już, że nie liczy się w klasyfikacji Pucharu Świata w skokach narciarskich. W sobotę Małysz znowu był poza zasięgiem rywali.

Był to konkurs prawdy, gdyż na skoczni panowały optymalne warunki dla wszystkich skoczków i na podium znaleźli się najlepsi zawodnicy PŚ. Fińska flaga, umieszczona na szczycie wieży „Salpausselki” łopotała dumnie, wiał lekki tylni wiatr, przy którym Adam Małysz lubi oddawać skoki. Dla  niektórych jednak skoczków, zwłaszcza dla tych, którzy są w słabszej dyspozycji, okazał się on niemal zabójczy. W pierwszej serii ładne skoki oddali: Norweg Ingebrigtsen – 114,5 m, potem Fin Tami Kiuru – 117,5 m, Martin Hoellwarth – 114,5 m oraz najlepszy Niemiec Sven Hannawald miał –117 m. Wreszcie na rozbiegu skoczni pojawił się Adam Małysz. Po raz pierwszy w tym sezonie skakał w żółtym plastronie lidera Pucharu Świata.

Piękne mocne wybicie, wysoki lot, jeszcze ładniejsze lądowanie (wysokie noty)  i świetna odległość - 122 m. Małysz jest więc zdecydowanym liderem! W drugiej serii jury zdecydowało się na podniesienie belki startowej i oglądaliśmy dłuższe skoki 30 najlepszych. Wrzawa na stadionie  zaczęła narastać, gdy na rozbiegu zjawił się Janne Ahonen, który pochodzi z Lahti. Skaczący na „Atomicach” Fin leciał pięknie i osiągnął 116 m, po nim Janda 116,5 m, Japończyk Miyahira – 118  m, wracający do swojej normalnej wysokiej formy Martin Schmitt – 121 m. Po raz pierwszy w tym sezonie ujrzeliśmy szeroki uśmiech na twarzy przesympatycznego Niemca. Po tych skoczkach długi skok oglądaliśmy w wykonaniu Noriaki Kasai – 120,5 m, Hoellwarth miał 118,5 m, Hannawald ładnie stylowo osiągnął 123 m, Tami  Kiuru 121 m. Gdy szybował Matti Hautamaeki widać było, że osiągnie bardzo  długi skok. Okazało się, że najdłuższy w konkursie  - 128,5 m, co dało mu drugie miejsce. Teraz kolej na Małysza! Znowu piękny  skok i odległość tylko o pół metra mniejsza od Hautamaekiego – 128 m i zwycięstwo. 23 w karierze Małysza!

Wyniki konkursu skoków – Lahti – K 116 – Finlandia – 14 marca 2003 r. – pierwsza czwórka

Sobotni konkurs też należał do polskiego skoczka. 30 tysięcy widzów na stadionie oglądało skoki z udziałem najlepszych. W pierwszej serii, skaczący z 8 belki startowej najlepsi zawodnicy osiągali odległości ponad 120 metrów: pierwszy przekroczył tę odległość Tommy Ingebrigtsen z Norwegii – miał 123,5 m, potem Amman 120,5 m, Lindstroem 120 m, Schmitt, który lubi tę skocznię – 120,5 m, Kiuru aż 128 metrów, Uhrmann – 121,5 m, tyle samo skoczył Hideharu Miyahira – 121,5 m. Finowie czekali na skok Mattiego Hautamaeki i gdy ten zawodnik zjawił się na belce startowej rozległa się wrzawa wśród fińskiej publiczności. Hautamaeki miał 126 m. Po nim ładnie skakali Austriacy: Hoellwarth osiągnął 122,5 m, a Florian Liegl 122 m. Hanni skoczył raczej przeciętnie –miał 122m. Teraz kolej na Małysza - znowu  potężne wybicie, wysoki pułap lotu – i najdłuższy skok I serii – 129,5 m. Polak prowadzi. W drugiej serii Małysz pokazał jeszcze raz jak wielkim jest skoczkiem i jak niewielu może z nim powalczyć. Gdy Hautamaeki osiągnął po przepięknym skoku (jedna nota 20 punktów) aż 131 i otrzymał łączną notę 281,5 pkt, Finowie liczyli, że to on będzie zwycięzcą na Salpausselce. Ale Małysz pokazał kto rządzi w światowych skokach – fantastycznym skokiem na 132 m wygrał w konkursie. To jego 24 zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata w skokach narciarskich, osiągnięte na skoczni, którą żartobliwie nazwał na konferencji prasowej francą...

Małysz jest odprężony, „głodny” skakania i ma życiową formę. To cieszy i to bardzo. Szkoda mi tylko Hannawalda. Co się stało z tym najlepiej technicznie skaczącym skoczkiem świata? Jakiś głębszy kryzys, brak sukcesu na MŚ w Val di Fiemme sprawiły, że to nie jest  ten sam Hanni. Niektórzy mawiają, że psychika jest jednym z najważniejszych elementów z uzyskaniu sukcesu. Hanni po fantastycznych sukcesach (6 zwycięstw) i euforii teraz wpadł w klasyczny „dołek” – efekt - brak sukcesu, psychika osłabiona słabszą dyspozycją i chyba brak wiary w siebie. Mniemam, że bardzo mu  będzie trudno przełamać ten impas. Może w następnym sezonie? Pozostali skoczkowie nie stanowią już dużego zagrożenia dla Adama Małysza.

Wyniki konkursu skoków – Lahti – K 116 – 15 marca 2003 r. – pierwsza czwórka

„Salpausselkä” - Lahti

Kraj: Finlandia

Punkt konstrukcyjny: K 116

Rekordzista: Ronny Akermann (NIEMCY) – 133 m (2002 r)

Duża skocznia „Salpauselka” w Lahti powstała w 1972 r., ale wcześniej skakano na mniejszym obiekcie, który wielokrotnie w jego historii przebudowywano. Rozgrywano na nim wielokrotnie wielkie międzynarodowe zawody „Salpauselka Hiihdot” oraz kilkakrotnie mistrzostwa świata w konkurencjach klasycznych. Okazały się one niesłychanie szczęśliwe dla polskiego narciarstwa. Dobrą polską passę w Lahti rozpoczął „król Krokwi”, Stanisław Marusarz w 1938 r. Po fantastycznej walce z najmłodszym z braci Ruudów, Asbjoernem i silną koalicją skoczków skandynawskich, zajął drugie miejsce. Miał szanse nawet na złoto. Niestety nie udało się. Okazało się bowiem , że sędziowie, a zwłaszcza Norweg, bardzo nisko ocenili jego styl skoków. Była to ocena krzywdząca dla Polaka, ale tak właśnie się stało. Niemniej jednak tytuł wicemistrza świata, przywieziony z Lahti przez Marusarza był ogromnym sukcesem tego zawodnika i polskiego narciarstwa. Na kolejne polskie medale z Lahti czekaliśmy 40 lat. Tym razem zdobył je w biegach narciarskich Józef Łuszczek na 15 km (złoto), 30 km (brąz). Łuszczek był też siódmy w narciarskim maratonie na 50 km. Specjalny puchar dla najlepszego zawodnika Mistrzostw Świata 1978 r. wręczał mu prezydent Finlandii Urho Kekkonen, który  w dowód uznania zdjął przed polskim zawodnikiem swoją czapkę. Wreszcie dwa medale wywalczył w Lahti nasz super skoczek, Adam Małysz podczas Mistrzostw Świata 2001 r. Zdobył on złoty medal na średnim obiekcie i srebro na dużym. Tak więc z Lahti polscy narciarze wrócili z pięcioma medalami, wykonanymi w kształcie śnieżynek. W Lahti organizowane są też zawody pucharu świata w biegach narciarskich, kombinacji norweskiej i biathlonie (w tym także mistrzostwa świata w tej konkurencji). Jest to więc jedna ze „stolic” światowego narciarstwa. W Lahti działa słynny klub narciarski Lahden Hiihtoseura, którego zawodnikami są między innymi Janne Ahonen i inni utalentowani fińscy skoczkowie.

Na skoczniach w Lahti od lat organizowany jest Puchar Świata w skokach narciarskich oraz Puchary Kontynentalne. Trzy skocznie z powiewającymi na nich flagami narodowymi Finlandii są obiektami bardzo charakterystycznymi, bardzo chętnie odwiedzanymi przez turystów, mimo, że nie są naturalne. Zbudowano je bowiem na wzgórzu i jest to konstrukcja betonowa. Latem na zeskoku skoczni czynny jest basen, a niedaleko „Salpausselki” znajduje się muzeum narciarstwa. Wszystkie te czynniki sprawiają, że skocznia ta jest ważnym obiektem turystycznym w Finlandii i „żyje” praktycznie przez cały rok. W 2003 r. w piątek 15 marca na „Salpausselce” zwyciężył Adam Małysz, drugi był Fin Matti Hautamaeki, a trzeci najlepszy z niemieckich lotników – Sven Hannawald. W sobotę znowu wygrał Małysz, przed Hautamaekim i Kiuru.

Dane techniczne: długość rozbiegu – 149 m, wysokość progu – 3,4 m, średnia prędkość na progu – 93 km/h, kąt nachylenia progu – 10,5 stopnia, kąt nachylenia zeskoku – 34,7 stopnia, punkt K 116, punkt sędziowski – 125 m.

Zawody w Lahti na  skoczni „Salpauselkä” 1923 - 2003

Najwięcej zwycięstw odnieśli:

-         Matti Nykaenen (Finlandia) – 7 zwycięstw

-         Leo Laakso (Finlandia) – 5 zwycięstw

-         Veikko Kankkonen (Finlandia) – 5 zwycięstw

-         Andreas Felder (Austria) – 4 zwycięstwa

-         Jari Puikkonen (Finlandia) – 3 zwycięstwa

-         Paavo Nuotio (Finlandia) – 3 zwycięstwa

-         Lauri Valonen (Finlandia) – 3 zwycięstwa

-         Juhani Kaerkinen (Finlandia) – 3 zwycięstwa

-         Jens Weissflog (NRD/ Niemcy) – 3 zwycięstwa

-         Adam Małysz (Polska) – 3 zwycięstwa

-         Martin Schmitt (Niemcy) – 3 zwycięstwa

·        1923 – Sulo Jääskeläinen  (Finlandia)

·        1924 – Sulo Jääskeläinen  (Finlandia)

·        1925 – Paavo Nuotio (Finlandia)

·        1926 – Jacob Tullin Thams (Norwegia)

·        1927 – Paavo Nuotio (Finlandia)

·        1928 – Kaj Rusten (Norwegia)

·        1929 – Lorang Andersson (Norwegia)

·        1930 – Zawody nie odbyły się

·        1931 – Sven Eriksson (Szwecja)

·        1932 – Paavo Nuotio (Finlandia)

·        1933 – Arne Christiansen (Norwegia)

·        1934 – Lauri Valonen (Finlandia)

·        1935 – Lauri Valonen (Finlandia)

·        1936 – Lauri Valonen (Finlandia)

·        1937 – Veikko Iivananen (Finlandia)

·        1938 – MŚ – Asbjoern Ruud (Norwega), 2. Stanisław Marusarz (Polska)

·        1939 – Birger Ruud (Norwegia)

·        1940 – zawody nie odbyły się

·        1941 – Leo Laakso (Finlandia)

·        1942 – zawody nie odbyły się

·        1943 – Leo Laakso (Finlandia)

·        1944 – Leo Laakso (Finlandia)

·        1945 – Leo Laakso (Finlandia)

·        1946 – Leo Laakso (Finlandia)

·        1947 – Petter Hugstedt (Norwegia)

·        1948 – Ivar Nielsen (Norwegia)

·        1949 – Sven Lien (Norwegia)

·        1950 – Erkki Rajala (Finlandia)

·        1951 – Karl Holmstroem (Szwecja)

·        1952 – Pentt Uotinen (Finlandia)

·        1953 – Aulis Kallakorpi(Finlandia)

·        1954 – Matti Pietikanen (Finlandia)

·        1955 – Eino Kirjonen (Finlandia)

·        1956 – Hemmo Silvennoinen (Finlandia)

·        1957 – Holgeir Karlsson (Finlandia)

·        1958 – Juhani Kaerkinen (Finlandia)

·        1959 – Juhani Kaerkinen (Finlandia)

·        1960 – Veikko Kankkonen (Finlandia)

·        1961 – Veikko Kankkonen (Finlandia)

·        1962 – Otto Leodolter (Austria)

·        1963 –  Juhani Kaerkinen (Finlandia)

·        1964 – Veikko Kankkonen (Finlandia)

·        1965 – Torgeir Brandtzaeg (Norwegia)

·        1966 – Niilo Halonen (Finlandia)

·        1967 – Veikko Kankkonen (Finlandia)

·        1968 – Veikko Kankkonen (Finlandia)

·        1969 – Christian Kiehl (DDR)

·        1970 – Gari Napalkow (ZSRR)

·        1971 – Fridhjof Prydz (Norwegia)

·        1972 – Manfred Wolf (NRD)

·        1973 – Tauno Kaeykoe (Finlandia)

·        1974 – od tego roku rozgrywane były dwa konkursy, I - Aleksiej Borowicyn (ZSRR), II – Leo Skoda (Czechosłowacja)

·        1975 – I – Walter Steiner (Szwajcaria), II – Karl Schnabl (Austria)

·        1976 – I – Karl Schnabl (Austria), II – Esko Rautionaho (Finlandia)

·        1977 – I – Walter Steiner (Szwajcaria), II – Aleksiej Borowicyn (ZSRR)

·        1978 – I – Mathias Buse (NRD), II – Tapio Räsänen (Finlandia)

·        1979 – I – Jim Denney (USA), II – Pentti Kokkonen (Finlandia)

·        1980 – I – Armin Kogler (Austria), II – Steven Collins (Kanada)

·        1981 – I – Jari Puikkonen (Finlandia), II – Jari Puikkonen (Finlandia)

·        1982 – I – Ole Bremseth (Norwegia), II – Ole Bremseth (Norwegia)

·        1983 – I – Horst Bulau (Kanada), II – Horst Bulau (Kanada)

·        1984 – I – Pavel Ploc (Czechosłowacja), II – Matti Nykaenen (Finlandia)

·        1985 – I – Matti Nykaenen (Finlandia), II – Andreas Felder (Austria)

·        1986 – I – Matti Nykaenen (Finlandia), I I – Matti Nykaenen(Finlandia)

·        1987 – I – Ari Pekka-Nikkola (Finlandia), II – Matti Nykaenen (Finlandia)

·        1988 – I  – Matti Nykaenen (Finlandia), II – Matti Nykaenen (Finlandia)

·        1989 – I – Jens Weissflog (NRD), II – Jari Puikkonen (Finlandia)

·        1990 – I – Andreas Felder (Austria), II – Franz Neulandtner (Austria)

·        1991 – I – Andreas Felder (Austria), II – K 114 - Andreas Felder (Austria)

·        1992 – I – Toni Neminen (Finlandia), II – Toni Nieminen (Finlandia)

·        1993 – I – Noriaki Kasai (Japonia), II – Ivan Lunardi (Włochy)

·        1994 – I – Jens Weissflog (Niemcy), II – druż.

·        1995 – I – Andreas Goldberger (Austria), II – Jens Weissflog (Niemcy)

·        1996 – I – Masahiko Harada (Japonia), II – Masahiko Harada (Japonia)

·        1997 – I – druż. Finlandia, II - Andreas Widhoelzl (Austria)

·        1998 – I – Janne Ahonen (Finlandia), II – Primoż Peterka (Słowenia)

·        1999 – I – Kazuyoshi Funaki (Japonia), II – przerwany z powodu wiatru

·        2000 – I – Janne Ahonen (Finlandia) , II – Martin Schmitt (Niemcy), III – druż. Finlandia

·        2001 – Mistrzostwa Świata - I – Adam Małysz (Polska), II – Martin Schmitt (Niemcy), druż. K 90 -, druż. K 116 –

·        2002 – Martin Schmitt (Niemcy)

·        2003 – Adam Małysz (Polska), II – Adam Małysz (Polska)

opr. Wojciech Szatkowski w oparciu o  materiały od Harryego Bodö (Jakobstad, Finlandia)