UWAGA! Wyniki zawodów w plikach PDF...

MROŹNA INAUGURACJA SKOKÓW W KUUSAMO - 29 i 30 listopada 2002 r.

Trzaskający, bo niemal trzydziestostopniowy mróz przywitał czołówkę skoczków świata na skoczni „Ruka” w fińskim Kuusamo. Na niej właśnie, w dniach 29 i 30 listopada odbyły się dwa konkursy inaugurujące Puchar Świata FIS w skokach narciarskich na sezon 2002/2003. W obydwu świetnie wypadł polski skoczek Adam Małysz: w piątek był 2, a w sobotę 4. Dobre 11 miejsce zajął zakopiański skoczek Marcin Bachleda, a swoje punkty w Puchar Świata zdobyli też inni polscy skoczkowie: Tomisław Tajner i Tomasz Pochwała.

Primoż znaczy pierwszy...

Skoki odbywały się w pięknej zimowej scenerii, godnej inauguracji PŚ, wokół skoczni kamery  pokazywały pokryte śnieżnymi czapami świerki, a skocznia prezentowała się naprawdę wspaniale. Pierwszemu konkursowi towarzyszyło duże napięcie, gdyż miał być on przysłowiowym odkryciem kart przed nowym sezonem. Znawcy narciarstwa zastanawiali się bowiem, który ze skoczków będzie dominował w nadchodzącym sezonie i jacy nowi skoczkowie pojawią się na skokowych arenach? Czy wreszcie dawni mistrzowie: Hannawald, Małysz i Amman utrzymali dawną wielką formę? Te i podobne pytania nurtowały tysiące fanów skoków na świecie.

29 listopada nocny konkurs przy sztucznym oświetleniu rozpoczął się o 17.30 przy  bardzo silnym mrozie (-16 stopni). Skocznia Ruka była świetnie przygotowana do zawodów i ładnie oświetlona. Po pierwszej serii prowadził Fin Janne Ahonen (miał 133,5 m), przed Norwegiem Lyoekelsoeyem (132,5 m) i młodziutkim Arttu Lappi z Finlandii (131 m). Nasz najlepszy zawodnik Adam Małysz skoczył 129,5 m i po pierwszej serii zajmował 7 lokatę. Drugim z Polaków, który zakwalifikował się do drugiej serii był zakopiańczyk Tomasz Pochwała, po  skoku na 114,5 m. Niestety kolejny z naszych reprezentantów – Tomisław Tajner miał, jak się potem okazało, zbyt szeroki kombinezon i został zdyskwalifikowany. Sensacją tego konkursu był bardzo słaby skok jednego z najlepszych skoczków ubiegłego sezonu – Niemca Svena Hannawalda – osiągnął on zaledwie 105 m i nie wszedł do czołowej trzydziestki. Słabo skakał także dwukrotny mistrz olimpijski z Salt Lake City – Simon Amman. A więc z trzech wielkich skoczków ostatniego sezonu tylko Małysz pokazał formę!

W drugiej serii sędziowie zdecydowali się, i słusznie, gdyż warunki na to pozwalały,  na podniesienie belki startowej i oglądaliśmy festiwal skoków powyżej 140 m. Rozpoczął go reprezentant Austrii, Holli – czyli Martin Hoellwarth (140 m), potem Niemiec Uhrmann (141,5 m) i Andreas Widhoelzl (141,5 m). Po Widhoelzlu skakał Małysz. Po dynamicznym wybiciu ciągnął skok i ładnie wylądował na 144 metrze skoczni Ruka. Oczywiście po tym pięknym i długim skoku Polak awansował na 1 miejsce, ale na rozbiegu czekało jeszcze 6 skoczków. Młody Norweg Sigurd Pettersen osiągnął skok dłuższy od Małysza – miał 146 m, ale lądował na dwie nogi, przez co otrzymał niskie noty od sędziów i stracił do Polaka tylko 0,2 punktu! Ostatni skakał Peterka. Jak odpowie „polskiemu orłowi”? Odpowiedział świetnie. Skoczył 143,5 m, co z przewagą z 1 serii wystarczyło, by Primoż zwyciężył po raz 14 w swojej karierze. Wygrał, gdyż prowadzący po pierwszej serii Ahonen skoczył 138 m i zajął ostatecznie 3 pozycję. 30 miejsce w konkursie wywalczył drugi z Polaków Tomasz Pochwała. Bardzo cieszy postawa Małysza. Po raz kolejny pokazał jak wielkim jest wojownikiem, a jego drugi skok na 144 m był bezbłędny. Cieszy też fakt, że Polak nie ustępuje  swoim rywalom, jak to było w zeszłym sezonie, prędkościami na progu. Po konkursie Adam Małysz powiedział:

Jestem bardzo zadowolony z konkursu, zwłaszcza z drugiego skoku. Pod koniec pierwszej serii, kiedy skakałem także ja, były zawirowania na skoczni. Zrobił się przeciąg. W drugiej serii nie miałem nic do stracenia. Zaatakowałem i udało mi się awansować na drugie miejsce. Cieszę się nie tylko z tej wysokiej lokaty, ale także z tego, że na progu mam teraz niezłe szybkości. Przed rokiem ustępowałem pod tym względem znacznie rywalom, teraz straty są wręcz minimalne (tekst za: Andrzej Stanowski, Adam Małysz. Nic do stracenia [w] „Dziennik Polski” z 30 listopada 2002 r).

Widhoelzl zwycięski

Sobotni konkurs odbywał się przy jeszcze większych mrozach, dochodzących do prawie 30 stopni. Na szczęście powietrze w tej części Finlandii jest suche i nawet tak wielki mróz nie daje się aż tak we znaki. Ponownie bardzo ładnie zaprezentował się Adam Małysz, który po pierwszej serii był drugi, a ostatecznie zajął 4 miejsce. Bardzo dobre, 11 miejsce wyskakał zakopiańczyk – Marcin Bachleda, po dwóch ładnych skokach powyżej 120 m. Po bardzo długim, ponad 140-metrowym skoku w drugiej serii, zwyciężył skoczek Austriacki Andreas Widhoelzl, pokazując, że jego dobre wyniki z sezonu letniego nie były li tylko przypadkiem. Drugi był Ahonen, a trzeci Peterka, którego forma wyraźnie zwyżkuje i zawodnik ten powrócił do wielkiego skakania po 4,5 letniej przerwie i słabych wynikach. Po dwóch konkursach w Kuusamo to właśnie skoczek ze Słowenii jest liderem Pucharu Świata w skokach narciarskich i na następnych zawodach będzie skakał w żółtym plastronie. Po pierwszym konkursie w Kuusamo Peterka powiedział: - Czułem., że moja forma idzie w górę, ale powiem szczerze, iż nie spodziewałem się, że pójdzie mi tu tak dobrze. Miałem przecież wielkich rywali: Ahonen, Małysz... To wielcy skoczkowie i przed konkursem ich sznase na pewno stały wyżej od moich. Wyszły mi jednak dwa dobre skoki i udało się. Co można powiedzieć więcej? Jestem szczęśliwy (wypowiedź Primoża Peterki za: Piotr Kożmiński, Marek Serafin, Adam na Maksa [w] „Tempo” z sobota-niedziela 30 listopada-1 grudnia 2002 r.).

Do zobaczenia w Trondheim!

Widać już, że sezon 2002/2003 będzie chyba najciekawszym z dotychczasowych, w których Adam Małysz walczył na skoczniach całego świata. Poziom światowej czołówki uległ bowiem wyrównaniu, a Małysza dogoniło pod względem poziomu sportowego wielu zawodników. Dwa ostatnie sezony zdominował skoczek z Wisły, teraz sprawa zwycięstwa w Pucharze Świata jest bardziej otwarta. Nie znaczy to jednak, że szanse Polaka zmalały. Wciąż jest w bardzo wysokiej formie i widać, że będzie walczył o najwyższe lokaty. Szykują się więc wielkie emocje, a  o to przecież chodzi! Następne zawody Pucharu Świata w skokach narciarskich odbędą się na skoczni w Trondheim, której rekordzistą jest Adam Małysz.

Bohaterowie skoków w Kuusamo

Primoż Peterka

SŁOWENIA

Data urodzenia: 28 luty 1979 r.

Miejsce: Prikrnica k. Moravce

Klub: SK Triglav Kranj

Jeden z najbardziej utalentowanych zawodników drugiej połowy lat 90. Karierę sportową zaczął na skoczniach igielitowych, potem znalazł się w reprezentacji Słowenii.

Największe swoje sukcesy sportowe odnosił w wieku 18-19 lat, zdobywając dwukrotnie z rzędu Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata (1997 i 1998). Pierwszym dobrym sezonem Peterki, zwiastującym jego prawdziwe możliwości był sezon 1995/96, gdy zwyciężył w Zakopanem i Falun, dwa razy był drugi a raz stanął na trzecim miejscu podium.

 Można powiedzieć, że jego kariera sportowa rozpoczęła się na Wielkiej Krokwi w Zakopanem, po zwycięstwie w 1996 r., kiedy Peterka ustanowił rekord tej skoczni skokiem na 130 m. Gdy stawał na najwyższym podium, podczas finału PŚ, miał zaledwie 18 lat. W sezonie 1996/1997 r. wygrał siedem konkursów. Drugi w klasyfikacji był Dieter Thoma z Niemiec, a trzeci Kazuyoshi Funaki z Japonii. Mimo zwycięstwa w klasyfikacji PŚ Peterce zupełnie nie udał się start w Mistrzostwach globu. Rok później było podobnie i w klasyfikacji generalnej Peterka wyprzedził Funakiego. Miał świetną końcówkę sezonu (zwyciężył w Zakopanem, Falun, Oslo i Lahti). Drugi w klasyfikacji Pucharu Świata był ponownie Funaki, a trzeci Andreas Widhoelzl z Austrii.

Mimo tak dobrego sezonu Peterka nie sięgnął po medale w olimpijskich konkursach 1998 r. Był piąty na skoczni dużej i szósty na małej. Wyniki te zostały odebrane jako porażka. Przed zawodami uskarżał się iż jego forma nie jest stabilna. – Po prostu powinienem skakać lepiej. I to nie tylko w konkursie, również podczas treningu i kwalifikacji. Chcę być w równej formie, ale tego mi, niestety, brakuje – dodaje Primoż.

Wtedy też, po Igrzyskach w  Nagano, rozpoczął się kryzys formy sportowej tego zawodnika. Peterka w sezonie poolimpijskim skakał bardzo słabo i nie liczył się tak jak wcześniej. Dużo trenował a jego celem był powrót do swojego dawnego, wielkiego skakania:  - Przyzwyczaiłem się do  moich złych  wyników i teraz nie jest mi już tak ciężko jak na początku spadku formy. Bardzo trudno jest wyjść z dołka. Ciągle szukam powodu, dlaczego tak się stało. Mam nadzieję, że jestem na dobrej drodze do rozwiązania tego problemu. Bardzo ważnym elementem, służącym temu powrotowi jest właściwa motywacja. By mimo przecież ciężkiego  treningu, nie stracić wiary we własne siły. Sam  się motywuję. Chcę udowodnić sobie, że mogę przejść przez ten  kryzys w  moim życiu – powiedział Primoż.

Dobrą formę odnalazł w sezonie olimpijskim 2001/2002 i wreszcie doczekał się medalu olimpijskiego. Zdobył go z kolegami w konkursie drużynowym w Salt Lake City (2002). Ponownie skacze ładnie  stylowo i daleko, chociaż nie tak jak w swoich najlepszych sezonach 1997 i 1998 roku.

Wykorzystano: fragment wywiadu  z Peterką, który przeprowadziła Miki, ze strony www. skokinarciarskie.com oraz art. Michała Rosiaka, Lubię takie życie, „Przegląd Sportowy” nr 16 (12 056). Teraz, po sukcesie w Kuusamo Peterka pokazał, że wciąż trzeba się z nim liczyć. Będzie jednym z najpoważniejszych pretendentów do zdobycia Kryształowej Kuli w sezonie 2002/2003.

Wyniki sportowe: narciarz, skoczek. Olimpijczyk, brązowy medalista olimpijski: 1998 – Nagano – 5 (120), 6 (90), 10 druż., 2002 – Salt Lake City – 10 (90), 15 (120), 3 druż. Mistrzostwa Świata: 1997 – 13 (120), 6 druż., 1998 – 6 loty, 1999 – 5 druż., 2002 – 12 loty, Turniej Czterech Skoczni: 1997 – 1. Puchar Świata: 1996 – 10, 1997 – 1, 1998 – 1. 14 zwycięstw w Pucharze Świata.

Zwycięstwa Primoża w Pucharze Świata

1.      Zakopane (Polska) – 27.01. 1996 r. 1. Peterka, 2. Goldberger, 3. Schwarzenberger

2.      Falun (Szwecja) – 13.03. 1996 r. 1. Peterka, 2. Małysz, 3. Weissflog

3.      Kuusamo (Finlnadia) – 8.12. 1996 r. 1. Peterka, 2. Ottesen, 3. Okabe

4.      Harrachov (Czechy) – 15.12. 1996 r. 1. Peterka, 2. Goldberger, 3.Brenden

5.      Garmisch-Partenkirchen (Niemcy) – 1.01. 1997 r. 1. Peterka, 2. Goldberger, 3. Okabe

6.      Engelberg (Szwajcaria) – 11.01. 1997 r. 1. Peterka, 2. Thoma, 3. Małysz

7.      Engelberg (Szwajcaria) – 12.01. 1997 r. 1. Peterka, 2. Ahonen, 3. Soininen

8.      Tauplitz/Bad Mittendorf (Austria) – 9. 02. 1997 r. 1. Peterka, 2. Goldberger, 3. Okabe

9.      Falun (Szwecja) – 13.03. 1997 r. 1. Peterka, 2. Thoma, 3. Saito

10.  Zakopane (Polska) – 18.01. 1998 r. 1. Peterka, 2. Funaki, 3. Hannawald

11.  Lahti (Finlandia) – 8.03. 1998 r. 1. Peterka, 2. Soininen, 3. Brenden

12.  Falun (Szwecja) – 11.03.1998  r. 1. Peterka, 2. Widhoelzl, 3. Saito

13.  Oslo (Norwegia) – 15.03. 1998 r. 1. Peterka, 2. Reuteler, 3. Harada

14.   Kuusamo (Finlandia) – 29.11.2002 r. 1. Peterka, 2. Małysz, 3. Ahonen

Adam Małysz

            POLSKA

Klub: KS Wisła w Wiśle

Data urodzenia: 3 grudnia 1977 r.

Najlepszy polski skoczek pochodzi z Wisły. Urodził się 3 grudnia 1977 r. Uprawianie sportu rozpoczął w wieku 6 lat i swój pierwszy skok oddał na skoczni w Wiśle-centrum. Trenował pod opieką swojego wuja a jednocześnie szkoleniowca w Klubie Sportowym „Wisła” w Wiśle – Jana Szturca. Potem jego sportowym rozwojem zajął się trener Pavel Mikeska. Pierwszy wielki sukces sportowy, wskazujący na jego ogromny talent, odniósł podczas finału Pucharu Świata na skoczni w Holmenkollen w marcu 1996 r. Małysz wygrał ten konkurs, a w rok później zwyciężył w próbie przedolimpijskiej na skoczni w Hakubie w Japonii. W czasie Zimowych Igrzysk w Nagano (1998) nastąpiła zniżka formy i występ olimpijski Małysza wypadł bardzo słabo. Myślał nawet poważnie o zakończeniu kariery sportowej. Ta słabsza dyspozycja trwała około dwa lata. Na szczęście trafił pod opiekę szkoleniowca, który poprowadzi go do dzisiaj – Apoloniusza Tajnera i Piotra Fijasa. W sezonie 2000/2001 nastąpił triumfalny powrót Adama Małysza do światowej czołówki. Małysz zwyciężył w 11 konkursach, zdobył w Lahti tytuł mistrza świata na skoczni K 90 i wicemistrza świata na skoczni K 120. Z kolegami wywalczył dobre, piąte miejsce w konkursie drużynowym na skoczni średniej. 18 marca 2001 r. Adam Małysz odebrał z rąk Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Stało się to na zeskoku „Velikanki” w Planicy. W sezonie olimpijskim Małysz odniósł kolejne sukcesy – zwyciężył w 7 konkursach Pucharu Świata, a co ważniejsze, po 30 latach od skoku Fortuny, zdobył w Salt Lake City dwa medale olimpijskie dla Polski – srebro na skoczni dużej i brąz na średniej. W konkursie drużynowym Polacy wywalczyli szóstą lokatę. Ponownie u stóp „Velikanki”, tym razem 24 marca 2002 r. odbierał już po raz drugi z rzędu „Kryształową Kulę”, za zwycięstwo w Pucharze Świata. Wręczał mu ją premier polskiego rządu Leszek Miller. Zwycięzca 21 konkursów Pucharu Świata.

Wyniki sportowe Adama Małysza: narciarz – skoczek, srebrny i brązowy medalista olimpijski, mistrz i wicemistrz świata w skokach narciarskich, olimpijczyk. 1998 – Nagano – 51 (90), 52 (120), 8 druż., 2002 – Salt Lake City – 3 (90), 2 (120), 6 druż,. Mistrzostwa Świata: 1995 – 10 (90), 11 (120), 1996 – 14 (loty), 1997 – 14 (90), 36 (120), 10 druż., 1999 – 27 (90), 37 (120), 9 druż, 2001 – 2 (120), 1 (90), 5 druż. (90), 8 druż. (120). Konkurs Czterech Skoczni: 1997 – 8, 2001 – 1., 2002 – 4., zwycięzca Letniego Grand Prix w skokach na igielicie (2001), 5 -krotny mistrz Polski w skokach narciarskich, rekordzista Polski w długości skoku – 223,5 m – 2002 (24.03. 2002 r. - Planica).7

Zwycięstwa Adama Małysza w Pucharze Świata

1)      Zakopane (Polska) - 20 stycznia 2002

2)      Predazzo (Włochy) - 22 grudnia 2001

3)      Predazzo (Włochy) - 21 grudnia 2001

4)      Engelberg (Szwajcaria) - 16 grudnia 2001

5)      Villach (Austria) - 8 grudnia 2001

6)      Titisee-Neustadt (Niemcy) - 1 grudnia 2001

7)      Kuopio (Finlandia) - 23 listopada 2001

8)      Oslo (Norwegia) - 11 marca 2001

9)      Trondheim (Norwegia) - 9 marca 2001

10)  Falun (Szwecja) - 7 marca 2001

11)  Willingen (Niemcy) - 4 lutego 2001

12)  Sapporo (Japonia) - 28 stycznia 2001

13)  Sapporo (Japonia) - 27 stycznia 2001

14)  Salt Lake City (USA) - 20 stycznia 2001

15)  Harrachov (Czechy) - 14 stycznia 2001

16)  Harrachov (Czechy) - 13 stycznia 2001

17)  Bischofshofen (Austria) - 6 stycznia 2001

18)  Innsbruck (Austria) - 4 stycznia 2001

19)  Hakuba (Japonia) - 26 stycznia 1997

20)  Sapporo (Japonia) - 18 stycznia 1997

21)Oslo (Norwegia) - 17 marca 1996 

Andreas  Widhoelzl

AUSTRIA

Data urodzenia: 14 października 1976 r.

Miejsce: St. Gallen

Klub: FC Fieberbrunn

Jeden z najlepszych skoczków świata w latach dziewięćdziesiątych. Odniósł w swojej karierze 17 zwycięstw w zawodach Pucharu Świata. Dwukrotny olimpijczyk i czołowy zawodnik Pucharu Świata. Mieszka w St. Veit im Pongau w Austrii. Ma 180 cm wzrostu i waży 62 kg. Z zawodu jest żołnierzem. Pierwsze punkty pucharu świata zdobył w 1995 r. W rok później stanął po raz pierwszy na  podium zawodów w Iron Mountain w Stanach Zjednoczonych. Najlepszym jego sezonem, był 1999/2000, gdy zwyciężył w Turnieju Czterech Skoczni, a w pucharze świata odniósł najwięcej zwycięstw. Jest też dwukrotnym brązowym medalistą Igrzysk Olimpijskich. Jest żonaty, ma jedno dziecko. Jego hobby to snowboard. Bardzo dobrze prezentuje się w letnim Grand Prix 2002 (2 zwycięstwa w Hinterzarten, 1 w Courchevel). Póki co poza zasięgiem rywali. Ciekawie jak będzie w zimie. Jak widać było w Kuusamo także zimą Widhoelzl jest w czołówce.

Wyniki sportowe, narciarz, skoczek. Olimpijczyk. 1998 – Nagano – 3 (90), 4 (120), 3 druż., 2002 – Salt Lake City – 24 (90), 21 (120), 4 druż., Mistrzostwa Świata: 1995 – 6 druż., 1997 –  9 (90), 1998 – 9 loty, 1999 – 9 (90), 3 druż., 2000 – 2 loty, 2002  - Harrachov – 7 loty, Mistrzostwa świata juniorów: 1993 – 2, 2 druż., 1994 – 3 druż., Turniej Czterech Skoczni: 1998 – 3, 1999 – 7, 2000 – 1, Puchar Świata: 1998 – 3, 1999 – 7, 2000 – 2. 17 zwycięstw w Pucharze Swiata. 31 razy na podium zawodów Pucharu Świata.

Zwycięstwa Andreasa w Pucharze Swiata

1.      Lahti (Finlandia) – 9.03. 1997 r. 1. Widhoelzl, 2. Kytosaho, 3. Soininen

2.      Engelberg (Szwajcaria) – 20.12. 1997 r. 1. Widhoelzl, 2. Horngacher, 3. Ahonen

3.      Sapporo (Japonia) –5.02. 1998 r. 1. 1. Widhoelzl, 2. Soininen, 3. Ahonen

4.      Vikersund (Norwegia) – 1.03. 1998 r. 1. Widhoelzl, 2. Hannawald, 3. Higashi

5.      Kuopio (Finlandia) – 4.03. 1998 r. 1. Widhoelzl, 2. Peterka, 3. Saito

6.      Oberhof (Niemcy) – 12.12. 1998 r. 1. Widhoelzl, 2. Schmitt, 3. Hannawald

7.      Bischofshofen (Austria) – 6.01. 1999 r. 1. Widhoelzl, 2. Ahonen, 3. Miyahira

8.      Predazzo (Włochy) – 4.12. 1999 r. 1. Widhoelzl, 2. Schmitt, 3. Goldberger

9.      Predazzo (Włochy) – 5.12. 1999 r. 1. Widhoelzl, 2. Soininen, 3. Jussilainen

10.  Garmisch-Partenkirchen (Niemcy) – 1.01. 2000 r. 1. Widhoelzl, 2. Harada, 3. Ahonen

11.  Innsbruck (Austria) – 3.01. 2000 r. 1. Widhoelzl, 2. Schmitt, 3. Ahonen

12.  Bischofshofen (Austria) – 6.01. 2000 r. 1. Widhoelzl, 2. Ahonen, 3. Schmitt

13.  Willingen (Niemcy)- 5.02. 2000 r. 1. Widhoelzl, Ahonen, 3. Schmitt

14.  Willingen (Niemcy) – 6.02. 2000 r. 1. Widhoelzl, 2.Schmitt, 3. Ahonen

15.  Hakuba (Japonia)- 01. 2002 r. 1. Widhoelzl

16.  Sapporo (Japonia) – 01. 2002 r. 1. Widhoelzl

Kuusamo (Finlandia) – 30.11.2002 r. 1.Widhoelzl, 2. Ahonen, 3. Peterka